ΕΠΙΓΕΙΟΣ Η ΟΥΡΑΝΙΟΣ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΠΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ;
Η διδασκαλία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά συνοπτικά.
Κατά τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά ο παράδεισος ευρίσκεται εις την γη. Μετά τον Αρμαγεδδώνα ο Θεός θα αναστήσει όσουν ανήκουν στον πολύ όχλο, για να ζήσουν εδώ στη γη. Κατά την διδασκαλία τους, λοιπόν, ο παράδεισος είναι γήινος. Λένε ότι ο Θεός τοποθέτησε τον Αδάμ εις έναν τόπο, την Εδέμ, που ήταν ο παράδεισος. Αυτόν τον παράδεισο απώλεσε ο Αδάμ, επομένως, συμπεραίνουν, δεν πρέπει να ψάχνουμε αλλού να τον βρούμε, αλλά εδώ που χάθηκε. Ο Θεός, λένε, θα μεταβάλει την γη εις έναν παράδεισο σαν αυτόν που ζούσε ο Αδάμ. Πρόκειται δηλαδή για μία λογικοφανή θεωρία για την γη και η οποία, όπως θα δούμε εις την συνέχεια, στηρίζεται κυρίως εις την Παλαιά.Διαθήκη. Δεν είναι όμως λογική και αυτό θα το αποδείξουμε εις την συνέχεια. Πολύ δε περισσότερο δεν συμβαδίζει με την Αγία Γραφή. Εύκολα όμως κάποιος (ο οποίος δεν έχει αρκετές δογματικές γνώσεις εις την Γραφή και αγνοεί τον σκοπό τής Θείας Οικονομίας, ώστε να διακρίνει τα σφάλματα και τις πλάνες, ή ακόμη και την αλλοίωση και παραχάραξη τών Γραφών), μπορεί να παρασυρθεί από μερικά εξωτερικά στοιχεία, τα οποία μάλιστα οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά τα παρουσιάζουν με ιδιαίτερα ελκυστικό τρόπο μέσω τών συγχρόνων μεθόδων διαφήμισης και εκτύπωσης, όπως ωραίες εικόνες από παραδεισένιο περιβάλλον, όμορφους, υγιείς και νέους ανθρώπους, αφθονία υλικών κ.τ.λ. Εάν λοιπόν κάποιος δεν προσέξει, θα γίνει σύντομα θύμα τής πλάνης τής Εταιρίας Σκοπιά.
Μερικά από τα χωρία που παρερμηνεύουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά
1) «Διότι ούτω λέγει Κύριος, ο ποιήσας τους ουρανούς· αυτός ο Θεός, ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως αλλ' έπλασεν αυτήν διά να κατοικήται» (Ησα. 45:18). Συμφώνως προς το χωρίο τούτο, ο Θεός δημιούργησε την γη όχι ματαίως, αλλά για να κατοικείται. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι θα κατοικείται επ’ άπειρον, όπως νομίζουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά (Σκοπιά, 01.08.2008, σελ.31). Και οι άνθρωποι όταν κτίζουν σπίτια, τα κτίζουν για να κατοικούνται, όχι όμως επ’ άπειρον!
2) «Δεν θέλει είσθαι πλέον εκεί βρέφος ολιγοήμερον και γέρων όστις δεν επλήρωσε τας ημέρας αυτού· διότι το παιδίον θέλει αποθνήσκει εκατόν ετών, ο δε εκατόν ετών αμαρτωλός θέλει είσθαι επικατάρατος. 21. Και θέλουσιν οικοδομήσει οικίας και κατοικήσει, και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας και φάγει τον καρπόν αυτών. 22. Δεν θέλουσι κτίσει αυτοί και άλλος να κατοικήση· δεν θέλουσι φυτεύσει αυτοί και άλλος να φάγη· διότι αι ημέραι του λαού μου είναι ως αι ημέραι του δένδρου και οι εκλεκτοί μου θέλουσι παλαιώσει το έργον των χειρών αυτών. 23. Δεν θέλουσι κοπιάζει εις μάτην ουδέ θέλουσι τεκνοποιεί διά καταστροφήν· διότι είναι σπέρμα των ευλογημένων του Κυρίου και οι έκγονοι αυτών μετ' αυτών. 24. Και πριν αυτοί κράξωσιν, εγώ θέλω αποκρίνεσθαι· και ενώ αυτοί λαλούσιν, εγώ θέλω ακούει. 25. Ο λύκος και το αρνίον θέλουσι βόσκεσθαι ομού, και ο λέων θέλει τρώγει άχυρον ως ο βούς· άρτος δε του όφεως θέλει είσθαι το χώμα· εν όλω τω αγίω μου όρει δεν θέλουσι κάμνει ζημίαν ουδέ φθοράν, λέγει Κύριος» (Ησα. 65:20-25). Τις ανωτέρω εικονικές παραστάσεις, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, πιστεύουν ότι θα εκπληρωθούν κατά γράμμα εις τον νέο κόσμο, όταν δηλαδή γίνει η γη παράδεισος (Σκοπιά, 15.07.1991, σελ.6-7 και 15.04.2000, σελ.16-18).
Η ανωτέρω περικοπή, κατά την οποίαν οι εκλεκτοί θα οικοδομούν, θα φυτεύουν, θα κατοικούν και θα τρώγουν εν ασφαλεία, θα τεκνοποιούν και θα μακροημερεύουν, δεν σημαίνει ότι η γη θα γίνει ένας υλικός παράδεισος. Η συγκεκριμένη παράγραφος έχει αλληγορική σημασία, όπως άλλωστε έχουν αναρίθμητα χωρία τής Γραφής. Τα υλικά δηλαδή αγαθά λαμβάνονται ως εικόνες τών πνευματικών αγαθών τής Μεσσιακής εποχής και μάλιστα τής αιωνιότητος. Άλλωστε, εάν δεχθούμε την κατά γράμμα ερμηνεία, τότε θα πρέπει οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά να δώσουν ικανοποιητική εξήγηση εις τις δύο ενστάσεις που ακολουθούν: 1η) Κατά τον στίχ.20 το παιδί θα πεθαίνει σε ηλικία εκατό ετών. Ισχύει κατά γράμμα κάτι τέτοιο; Δέχονται οι ακόλουθοι τής Σκοπιάς, ότι εις τον επίγειο και υλικό παράδεισο θα υφίσταται θάνατος; 2η) Κατά τον στίχ.23 θα υπάρχει τεκνοποιία εις τον νέο κόσμο, δηλαδή τον παράδεισο. Κατά το αψευδές όμως στόμα τού Χριστού, μετά την ανάσταση δεν υφίστανται σαρκικές σχέσεις (Ματθ. 22:30, Μάρκ. 12:25, Λουκ. 20:35). Τελικά τί από τα δύο θα ισχύει εις τον παράδεισο; Η προφητεία τού Ησαΐα περί σαρκικών σχέσεων και τεκνοποιίας ή η ρήση τού Χριστού περί ΜΗ σαρκικών σχέσεων;
3) «μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν» (Ματθ. 5:5). Ο μακαρισμός αυτός τού Κυρίου λαμβάνεται κατά γράμμα από τούς ακολούθους τής Εταιρίας Σκοπιά. Θεωρούν ότι η γη θα είναι η κληρονομία τών πραέων. Εάν όμως οι πραείς κληρονομούν την γη, τότε οι 144.000 εκλεκτοί και μόνοι κληρονόμοι τού ουρανού, πρέπει και αυτοί να κληρονομούν την γη, διότι και αυτοί είναι πραείς. Εκτός και αν οι 144.000 εκλεκτοί θεωρούνται οργίλοι, και κατά την ηθική τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά οι μεν οργίλοι πρέπει να κληρονομούν τον ουρανό, οι δε πραείς την γη!!! Συμφώνως προς προηγούμενο μακαρισμό τού Κυρίου (στίχ.3), «οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι» κληρονομούν την «βασιλεία τῶν οὐρανῶν» και όχι βασιλεία επί τής γης. Επίσης συμφώνως προς επόμενο μακαρισμό (στίχ.10), οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης κληρονομούν την «βασιλεία τῶν οὐρανῶν» και όχι βασιλεία επί τής γης. Και κατά τον τελευταίο μακαρισμό (στίχ.11-12) οι ονειδιζόμενοι, διωκόμενοι και συκοφαντούμενοι ένεκεν τού Χριστού, έχουν μισθό «εν τοῖς οὐρανοῖς», όχι επί τής γης. Μετά από όλες τις ανωτέρω παρατηρήσεις γεννάται το εξής ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν οι άλλοι ευσεβείς να κληρονομούν τον ουρανό και οι πραείς να κληρονομούν την γη;
Ασφαλώς και οι πραείς κληρονομούν τον ουρανό. Ο δε λόγος τού Κυρίου, ότι οι πραείς θα κληρονομήσουν την γη, έχει αναγωγική έννοια που είναι η εξής: Επειδή η γη τής επαγγελίας εκ τής οποίας «ρέει μέλι και γάλα» (Έξοδ. 3:8, 17, 13:5, 33:3), ήταν μεγάλο ιδανικό για τούς Εβραίους (όπως π.χ. για εμάς τούς Έλληνες είναι η Κωνσταντινούπολη), γι’ αυτό ο Ψαλμωδός λέγει «οἱ πραεῖς κληρονομήσουσι τὴν γῆν» και «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ' αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα» [Ψαλμ.36:11, 29 (37 Εβρ.)], και γι’ αυτό επίσης ο Κύριος, από αυτό ορμώμενος, ομιλεί περί τής γης, χρησιμοποιώντας την γη (τής επαγγελίας) ως σύμβολο και ανάγοντας εμάς από την γη τής επαγγελίας εις την νέα γη, την βασιλεία τών ουρανών! Όπως πολλές φορές άλλωστε η Γραφή αναφέρει την Σιών και την Ιερουσαλήμ με συμβολική έννοια (π.χ. Εβρ. 12:22, Αποκ. 14:1, 21:2), έτσι και εδώ, ο Χριστός αναφέρει την γη με συμβολική έννοια. Άλλωστε και οι πατριάρχες, εις τούς οποίους ο Θεός υποσχέθηκε την γη τής επαγγελίας, κατοίκησαν εις αυτήν ως ξένοι, πάροικοι και παρεπίδημοι, διότι δια τής πίστεως επέβλεπαν εις την στερεάν και ασάλευτον πόλη, την ανωτέρα Πατρίδα, την επουράνιο Ιερουσαλήμ (Εβρ. 11:9-10, 13-16)
4) «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς» (Ματθ. 6:10). Τα αιτήματα αυτά τού «Πάτερ ημών» δεν αναφέρονται εις κάποιαν υλική βασιλεία, όπως φαντάζονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά. Η έννοια τών αιτημάτων είναι η εξής: Παρακαλώντας τον ουράνιο Πατέρα να έλθει η βασιλεία Του, εννοούμε να γίνεται το θέλημά Του επί τής γης από τούς ανθρώπους, όπως γίνεται εις τον ουρανό από τούς αγγέλους, δηλαδή να βασιλεύει ο Θεός πνευματικώς και πλήρως και εις ολόκληρη την ανθρωπότητα, ενώ τώρα βασιλεύει εν μέρει μόνο. Εκφράζουμε δηλαδή ευχή για τέλεια πνευματική βασιλεία επί τής γης, έστω και αν οι πολλοί ουδέποτε θα συντελέσουν για την επικράτηση αυτής τής πνευματικής βασιλείας.
Ο πραγματικός παράδεισος που κληρονομούν οι πιστοί είναι ουράνιος.
Αναφέρουμε χωρία εις τα οποία αποδεικνύεται, ότι για τούς σωζομένους υπάρχει μόνον ΕΝΑΣ παράδεισος, ο οποίος είναι εις τον ουρανό, τον πνευματικό βεβαίως ουρανό.
1) «ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν· εἰ δὲ μή, εἶπον ἂν ὑμῖν. πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν· 3. καὶ ἐὰν πορευθῶ καὶ ἑτοιμάσω ὑμῖν τόπον, πάλιν ἔρχομαι καὶ παραλήψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ, καὶ ὑμεῖς ἦτε» (Ιωάν. 14:2-3) δηλαδή «Στο σπίτι τού Πατέρα Μου υπάρχουν πολλοί τόποι διαμονής. Εάν δεν υπήρχαν θα σάς το έλεγα. Πηγαίνω για να σάς ετοιμάσω τόπο. Και όταν πάω και σάς ετοιμάσω τόπο, πάλι θα έλθω και θα σάς παραλάβω κοντά Μου, ώστε, όπου Είμαι Εγώ, να είστε κι εσείς». Η οικία τού Πατρός είναι ο ουρανός. Εκεί υπάρχουν πολλοί τόποι διαμονής, πολύς δηλαδή χώρος, ώστε να χωρούν, όχι μόνον οι 144.000, αλλά όλοι οι εκλεκτοί. Ο Χριστός εξασφάλισε τόπο για τούς εκλεκτούς Του εις το ουράνιο ανάκτορο, και έρχεται πάλι για να τούς παραλάβει κοντά Του, για να είναι και αυτοί όπου είναι Αυτός. Και το ότι ο Χριστός ομιλεί για όλους εν γένει τούς πιστούς και όχι μόνον για τους 144.000 όπως ισχυρίζεται η Σκοπιά (15.03.1978, σελ.6, 15.06.1994, σελ.6, 15.11.1994, σελ.4-5, Μπορείτε να ζείτε...,κεφ.17, σελ.142, παρ.1-2) αυτό προκύπτει από τα χωρία Ιωάν. 12:26 και 17:20, 24.
2) «πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν, οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, 19. ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια, ὧν ὁ θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες. 20. Ημῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν» (Φιλιπ. 3:18-20) δηλαδή «Διότι πολλοί, για τούς οποίους πολλές φορές σάς έλεγα, τώρα δε και κλαίγοντας σάς λέγω, ζουν ως εχθροί τού σταυρού τού Χριστού. Αυτών το τέλος είναι η απώλεια, και τών οποίων ο Θεός είναι η κοιλία και οι οποίοι θεωρούν ως δόξα πράγματα αισχύνης (ντροπής). Αυτοί ενδιαφέρονται για τα επίγεια. Αλλά η δική μας ζωή είναι στούς ουρανούς απ’ όπου αναμένουμε ως Σωτήρα τον Κύριο Ιησού Χριστό». Προ 21 αιώνων μίλησε ο Παύλος για τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ως εχθρούς τού σταυρού, (τον αποκαλούν υποτιμητικά «ξύλο βασανισμού ή μαρτυρίου» και «εκτελεστικό πάσσαλο») που οδεύουν εις την απώλεια και τών οποίων ο Θεός είναι η κοιλία (εφόσον ονειρεύονται υλιστικές απολαύσεις και φαγοπότια εις τον νέο κόσμο) και οι οποίοι ενδιαφέρονται για τα επίγεια (εφόσον αναμένουν έναν επίγειο παράδεισο γεμάτο απολαύσεις)! Εν αντιθέσει όμως με τούς υλόφρονες ακολούθους τής Σκοπιάς, η δική μας ζωή είναι στούς ουρανούς, «Ημῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει»!
3) «Κατὰ πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντες, μὴ λαβόντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀλλὰ πόρρωθεν αὐτὰς ἰδόντες καὶ ἀσπασάμενοι, καὶ ὁμολογήσαντες ὅτι ξένοι καὶ παρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ τῆς γῆς. 14. οἱ γὰρ τοιαῦτα λέγοντες ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα ἐπιζητοῦσι. 15. καὶ εἰ μὲν ἐκείνης μνημονεύουσιν, ἀφ' ἧς ἐξῆλθον, εἶχον ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι· 16. νῦν δὲ κρείττονος ὀρέγονται, τοῦτ' ἔστιν ἐπουρανίου. διὸ οὐκ ἐπαισχύνεται αὐτοὺς ὁ Θεὸς Θεὸς ἐπικαλεῖσθαι αὐτῶν· ἡτοίμασε γὰρ αὐτοῖς πόλιν» (Εβρ. 11:13-16) δηλαδή «Με πίστη απέθαναν όλοι αυτοί (οι δίκαιοι δηλαδή τής Παλαιάς Διαθήκης), χωρίς να λάβουν εκείνα που υποσχέθηκε ο Θεός, απλώς τα είδαν από μακριά και τα χαιρέτισαν, και διεκήρυξαν ότι είναι ξένοι και προσωρινοί κάτοικοι στη χώρα. Εκείνοι δε που λέγουν τέτοια λόγια, φανερώνουν, ότι επιζητούν πατρίδα. Και αν μεν εννοούσαν εκείνη από την οποίαν είχα φύγει, θα είχαν καιρό να επιστρέψουν. Αλλά τώρα λαχταρούν ανώτερη πατρίδα, δηλαδή επουράνια. Γι’ αυτό ο Θεός δεν εντρέπεται γι’ αυτούς να ονομάζεται Θεός τους· τούς ετοίμασε πράγματι πόλη». Κατά τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, οι δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης, μετά από την ανάστασή τους, θα ζουν αιωνίως επί τής γης. Αλλά, προς λύπιν τους, ο Απόστολος Παύλος βεβαιώνει, ότι οι πατριάρχες θεωρούσαν τούς εαυτούς τους ξένους και προσωρινούς εις την γη, κι επιθυμούσαν όχι επίγειο, αλλά ανωτέρα πατρίδα, δηλαδή επουράνιο. Και επειδή είχαν ουράνιες επιθυμίες, για τούτο ο Θεός δεν ντρέπεπαι να ονομάζεται Θεός τους.
4) «λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 8:11) δηλαδή «Και σάς βεβαιώνω, ότι θα έλθουν πολλοί από Ανατολή και Δύση και θα καθίσουν στο τραπέζι στη βασιλεία τών ουρανών μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ». ΚΑΙ οι δίκαιοι τής Καινής Διαθήκης (όπως είδαμε έως τώρα) αλλά ΚΑΙ οι δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης, όπως ο Αβραάμ ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, κληρονομούν βασιλεία ουρανών και όχι επίγεια βασιλεία, όπως Αντιγραφικώς διδάσκουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά. Άλλο ένα χωρίο «κομμένο και ραμμένο» γι’ αυτούς, που καταρρίπτει την διδασκαλία τους για επίγειο ανάσταση!
5) «καὶ ἔλεγε τῷ Ἰησοῦ· μνήσθητί μου, Κύριε, ΟΤΑΝ ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. 43. Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἀμήν λέγω σοι, ΣΗΜΕΡΟΝ μετ᾽ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λου. 23:42-43) δηλαδή «Ο δε Ιησούς τού είπε: «Αληθινά σού λέγω, ΣΗΜΕΡΑ θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο». Ο ληστής νόμιζε, ότι ο Χριστός θα είχε βασιλεία εις το μέλλον, γι’ αυτό είπε: «ΟΤΑΝ ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου». Ο Χριστός όμως, διόρθωσε την εσφαλμένη γνώμη τού ληστού, λέγοντας κατηγορηματικώς: «αληθώς σού λέγω, ΣΗΜΕΡΟΝ θα είσαι μαζί Μου εις τον παράδεισο». Αυθημερόν ο Αδάμ εξήλθε από τον Παράδεισο όταν αμάρτησε, αυθημερόν και ο ληστής εισήλθε εις τον Παράδεισο όταν μετανόησε!
6) «Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. 3. καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· 4. ὅτι ἡρπάγη εἰς ΤΟΝ παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» (Β΄ Κορ. 12:2-4). Γιατί ο Θεός επέτρεψε αυτή την εμπειρία εις τον Παύλο; Για να καταστήσει αξιόπιστο την πληροφορία, ότι ο Παράδεισος είναι εις ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, αλλά και για ν’ αποστομώσει τούς Χιλιαστές, οι οποίοι διδάσκουν για χιλιετή βασιλεία και επίγειες, υλικές απολαβές και απολαύσεις και αναμένουν γήινο παράδεισο εν αντιθέσει με την διαβεβαίωση, ότι «ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλιπ. 3:20).