ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΙ-ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ:ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ!
Μέ αυτά πού θα πούμε παρακάτω, δεν έχουμε σκοπό να θίξουμε οποιονδήποτε άνθρωπο πού ακολουθεί διαφορετικό δόγμα ή θρήσκευμα. Απώτερος σκοπός μας είναι, μία καθαρή ενημέρωση απέναντι ανθρώπων πολύ καλύτερων, πιθανόν, από εμάς τούς Ορθοδόξους.
Οί άνθρωποι αυτοί, όπως κι΄ εμείς, είναι δημιουργήματα και εικόνες Θεού, τούς οποίους και σεβόμαστε, παρ΄ όλες τις όποιες διαφορές θέσεων και απόψεων, πού τυχόν υπάρχουν μεταξύ μας.
Αυτά σαν εισαγωγή, τών όσων θά επακολουθήσουν ...;
Η αιτία δημιουργίας του δεύτερου Σχίσματος από τήν αρχαία, συμπαγή γραμμή της Χριστιανικής Εκκλησίας (μετά τον πρώτο διαχωρισμό μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς ),υπήρξε, η διαμαρτυρία του φημισμένου Γερμανού θεολόγου Μαρτίνου Λούθηρου(1517), ενάντια στην τότε, Παπική ηγεσία.
Ο Πάπας Λέων ο !0ος, για λόγους καθαρά εισπρακτικούς, είχε κυκλοφορήσει τά λεγόμενα συγχωροχάρτια , σε αντίθεση με τά όσα ο Χριστός και οι Αγιοι Απόστολοι είχαν παραδώσει.
Τά λεγόμενα συγχωροχάρτια έγραφαν, ότι ο Πάπας, ως διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, ιδρυτού της Εκκλησίας της Ρώμης, είχε εξουσία νά συγχωρεί ζωντανούς και πεθαμένους και μάλιστα, και αυτούς πού βρίσκονταν στην κόλαση ...;Αγοράζοντας λοιπόν ένα τέτοιο χαρτί έπαιρνες συγχώρηση για όσες αμαρτίες θα έκανες μέσα σε 5 χρόνια, ή πληρώνοντας περισσότερα, μπορούσες να αμαρτάνεις και ανάλογα χρόνια ...;
Η εισπρακτική αυτή βουλιμία, κληρικών της τότε εποχής είχε φθάσει σε τέτοιο σημείο στην ύπαιθρο, ώστε να κυκλοφορούν λιτανεύοντας ένα φτερό χήνας, ισχυριζόμενοι κάποιοι, ότι αυτό, ήταν μέρος των πτερύγων του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στήν πτώση τών Αγγέλων κατά τήν μάχη του μέ τόν Εωσφόρο!
Υπήρξαν όμως και άλλα λάθη.
Ο Λούθηρος, είχε γίνει μοναχός στην Μονή των Αυγουστινιανών τού Ερφουρτ, αλλά παρ΄όλους τους όρκους και τις μοναχικές υποσχέσεις παρθενίας και αγαμίας, απέναντι Θεού και ανθρώπων, παντρεύτηκε μιά άλλη μοναχή (δεσμευμένη κι΄αυτή με τους ίδιους όρκους), την Αικατερίνη φόν Μπόρα από την οποία απέκτησε και 6 γυιούς!
Τά λάθη δυστυχώς είχαν και συνέχεια ...;
ΣΕ 450 ΚΟΜΜΑΤΙΑ...
Την αρχική γραμμή αλλαγής και μεταρρύθμισης του Μαρτίνου Λούθηρου την επέκτειναν με νέες αντιδράσεις αργότερα, και άλλοι θεολόγοι της μεταρρύθμισης, όπως ο Ζβίγγλιος, και ο Καλβίνος.
Δυστυχώς όμως, παρ΄ όλο πού οι διαμαρτυρίες τους υπήρξαν αρχικά δικαιολογημένες, και παρ΄ όλες τις αναφορές τους ότι μόνο η Ορθοδοξία είχε ανόθευτη την αλήθεια κρατώντας την αρχαία γραμμή, εν τούτοις, αντί να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία δημιούργησαν δική τους ομολογία, πού την ονόμασαν «Εκκλησία» ...;
Οι εσωτερικές διαφωνίες τους όμως επεκτάθηκαν με αποτέλεσμα σήμερα, το 2004 , να υπάρχουν πάνω από 450 λεγόμενες «Εκκλησίες», αντιμαχόμενες μεταξύ τους περί «αλήθειας και πίστεως ...;», παρ΄όλο πού ο Χριστός ίδρυσε μία μόνο Εκκλησία, και σ΄αυτήν ακριβώς επαφίεται η σωτηρία των ανθρώπων.
Σήμερα, οί γνωστότερες Προτεσταντικές ομολογίες στήν Ελλάδα είναι :
Ευαγγελικοί - Πρεσβυτεριανοί
Λουθηρανοί
Επισκοπιανοί
Βαπτιστές
Μεθοδιστές
Μορμόνοι
Χιλιαστές ( Ιεχωβάδες )
Αντβενιστές της εβδόμης ημέρας.
Χ.Ο.Ε. -;Χριστιανική Οργάνωση Ειρήνης
«Εκκλησία» του Ιησού»
Παγκόσμια Κεντρικά Γραφεία «Εκκλησίας» του Θεού
«Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής»
Διεθνής «Εκκλησία» του Τετραγωνικού Ευαγγελίου
Βιβλική Εκκλησία του Θεού
Υπόλοιπο της «Εκκλησίας» του Θεού, με έδρα το Μίτσιγκαν
Ηνωμένη Πεντηκοστιανή «Εκκλησία»
Απαραπλάνητη «Εκκλησία» του Θεού
Χολστέϊν «Εκκλησία» του Θεού, καί
Πεντηκοστιανοί ( Ελευθέρα Αποστολική «Εκκλησία» της Πεντηκοστής )
μέ ιδρυτή τον Ευάγγελο Φωτίου κατ΄ αρχάς στην Αθήνα στα 1938, και διάδοχο και αναδιοργανωτή τής ομάδας, τόν Λούη-Λεωνίδα Φέγγο, στα 1965.
Σχετικά μέ τήν ομολογία αυτή σημειώνουμε, ότι ή πρώτη εμφάνισή τους έγινε στην Αμερική, στά 1907 από τον Αμβρόσιο Τόμπλισον.
Οί Πεντηκοστιανοί ισχυρίζονται ότι προέρχονται κατ΄ ευθείαν από τούς πρώτους Χριστιανούς τής ημέρας της Πεντηκοστής στην Ιερουσαλήμ, ενώ πουθενά στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται ότι μετά την Πεντηκοστή, υπήρξε και μια ιδιαίτερη ομάδα με τους τάδε και τάδε Αποστόλους, πού έχοντας χρίσμα διαδοχής και Ιερωσύνης μέχρι σήμερα, ονομάζονταν ...; Πεντηκοστιανοί.
Προφανώς, με τόν ισχυρισμό αυτό, θέλουν να δώσουν βαρύτητα στήν κίνησή τους, και στην επικοινωνιακή-προσηλυτιστική πολιτική τους ...;
Στην κοινότητα αυτή, ανήκουν και τα σωματεία «Σύνδεσμος Εκκλησιών της Πεντηκοστής» (1971) και «Αδελφότης μαθητών Ιησού Χριστού».
Η κίνηση επεκτάθηκε και μεταξύ των αποδήμων Ελλήνων της Αμερικής (Ν. Υόρκη, Οχάιο) και της Αυστραλίας (Greek Christian Church). Η εφημερίδα της «Xριστιανισμός» εκδίδεται και στα αγγλικά. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ομάδα αυτή υπολόγιζε πως είχε 150 «ποιμένες» και 20.000 πιστούς.
Συνήθως καταφέρεται εναντίον των άλλων Πεντηκoστιανών ομάδων, που αναγνωρίζουν τούς «αρχηγούς» τού εξωτερικού και πληρώνονται, χωρίς να σώζουν ποτέ καμία ψυχή. ( Ενώ αυτοί, προφανώς νομίζουν, ότι σώζουν πολλές ψυχές...) Τους ονομάζει μάλιστα και «λύκους» (κασέτα ομιλιών. 2.10.79).
Σε μία σφοδρή επίθεση εναντίον των άλλων ομάδων ο Λ. Φέγγος ανέφερε:
«Δεν χρειάζεται καταστατικό. Έχουμε το λόγο του Θεού, τα λέει όλα... Είναι επικατάρατοι αυτοί που κάνουν αυτή τη δουλειά. Δεν μπορούν να έχουν την ευλογία του Θεού» (κασ. 20.11.79)
Η ομάδα αυτή χαρακτηρίζει τη Γραφή «καταστατικό χάρτη» και απορρίπτει καθετί που δεν συμφωνεί «με το ευαγγέλιο» (Χ 7/86,2),
Λέγοντας όμως «ευαγγέλιο», μή φανταστούμε ότι εννοεί το αρχαίο κείμενο των Ευαγγελίων, όπως το ξέρουμε εμείς οί Ορθόδοξοι, αλλά τις ερμηνείες από μεταφράσεις σύμφωνα πάντα με τό πνεύμα τής κίνησης τού Λ. Φέγγου, ο οποίος δέχεται τήν κατά γράμμα ερμηνεία τής Αγίας Γραφής.
Έτσι υποστηρίζει πως ο θρόνος του Θεού είναι τοπικός, πως ο Θεός οπωσδήποτε έχει χέρια και πόδια, και πως ετοιμάζει για τους πιστούς κατά γράμμα καί σπίτια !!! (κασ. 18.9.79, 9.11.82, 8.2.83).
Δεν δέχονται ειδική ιεροσύνη, δεν πιστεύουν σε μετουσίωση -; αλλαγή των Τιμίων Δώρων στην Αγία Κοινωνία θεωρώντας τα όλα αυτά συμβολικά, απορρίπτουν την εξομολόγηση, τά μνημόσυνα, τά άγια λείψανα , τις εικόνες, τον Τίμιο Σταυρό, τις πρεσβείες των αγίων, κλπ. -; κλπ. μη έχοντας αφήσει στην ουσία τίποτα όρθιο από την αρχαία Αποστολική Παράδοση. Μετά από όλες αυτές τίς καταργήσεις δέν μπορούμε νά μιλάμε γιά επάρκεια ιεροσύνης, μια και δεν έχουν καί ουδεμία αποστολική διαδοχή χειροτονιών, από την αρχαία Εκκλησία μέχρι σήμερα !
( Αποσπάσματα ελεύθερης απόδοσης από το βιβλίο "Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων" τού π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου )
ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΘΟΥΣ
Γενικά:
Το θρήσκευμα των Προτεσταντών, είναι μία συρραφή και συνάθροιση αρχαίων Χριστιανικών δογματικών εκτροπών, οι οποίες και έχουν καταδικαστεί από αρχαίες Οικουμενικές Συνόδους. Θα προσπαθήσουμε εδώ να παραθέσουμε τίς βασικές αυτές διαφορές με την αρχαία Εκκλησιαστική ρίζα, πού είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ανατολής, και αυτές εδώ θα εξετάσουμε.
Ας δούμε τά σχετικά σημεία
1) Λένε, ότι μάς είναι αρκετή η Αγία Γραφή και το ίδιο το Ευαγγέλιο, γι΄ αυτό καί ονομάζονται Ευαγγελικοί.
Καί ακόμη, ότι οι ερμηνείες των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας ( Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Μέγας Αθανάσιος κλπ) δεν είναι απαραίτητες, μιά καί ή κατά γράμμα προσωπική εξήγηση τού Ευαγγελίου από τον κάθε άνθρωπο πού πιστεύει στον Χριστό, είναι αρκετή για την σωτηρία του.
Αποτέλεσμα αυτής τής θεωρήσεως γιά " προσωπική εξήγηση " τής Αγίας Γραφής, υπήρξε, η δημιουργία εκατοντάδων αυτοδύναμων «εκκλησιών» και " Σχολών ερμηνείας " τής Αγίας Γραφής, σύμφωνα με τις προσωπικές σκέψεις και προτιμήσεις τού κάθε ανθρώπου, με καταστρεπτικά για την σωτηρία των ψυχών, αποτελέσματα.
Αυτός ο παραμερισμός των αρχαίων Αγίων Πατέρων του Χριστιανισμού, πού με τά θαύματα επικύρωναν τήν εν Θεώ ερμηνεία τους, και αυτή η περιφρονητική «ισοτιμία» τους από τον Προτεσταντικό -; Ευαγγελικό κόσμο, με κάθε κοινό άνθρωπο, έφθανε τελικά στον ίδιο τον Θεό και στις ενέργειές του.
Σήμερα, τά σημεία του λάθους είναι ορατά, και θα λέγαμε θανάσιμα ...;
2) Ισχυρίζονται, ότι τα καλά έργα δεν είναι απαραίτητα για να σωθεί ο άνθρωπος. Μόνο να πιστεύει κανείς, και σώζεται!
Ο ίδιος ο Χριστός όμως παραγγέλνει ότι, «ού πάς ο λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλά ο ποιών το θέλημα τού Πατρός μου του εν ουρανοίς ...;»(Ματθ.7, 21-23).
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη αναφέρει ότι οι άνθρωποι κρίνονται από τά έργα τους (Αποκ.20,12).
Και ο Απόστολος Παύλος προσθέτει ότι εάν έχω τέτοια πίστη ώστε να μετακινώ και βουνά, αλλά δεν έχω έργα αγάπης, δεν είμαι τίποτα(Α΄Κορινθ.13,2).
3) Λένε, ότι ο Λούθηρος καθάρισε την Εκκλησία από τά πολλά σφάλματα πού είχε.
Ναι, αλλά αυτά αφορούσαν την Παπική εκκλησία, τά συγχωροχάρτια της, και τις Ιερές εξετάσεις πού έκαιγαν και βασάνιζαν τους ανθρώπους.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν διέπραξε τέτοια εγκλήματα.
Ο Λούθηρος, προερχόμενος από την Παπική Εκκλησία συγκρούσθηκε με αυτά, διαμαρτυρόμενος . Στους λόγους του μάλιστα εκθείαζε την Ορθόδοξη Εκκλησία γιατί αυτή μόνο κράτησε, έλεγε, την αρχαία Παράδοση. Εν τούτοις, έφτιαξε μία δική του ομολογία, αποφεύγοντας να γυρίσει στην αρχαία ρίζα.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία, παρέμεινε ανόθευτη σύμφωνα με τά αρχαία, υπό του Χριστού και των Αγίων Αποστόλων παραδεδομένα πρότυπα, παραμένοντας ως εκ τούτου, και η μόνη αληθινή πού μπορεί να προσφέρει σωτηρία!
4) Κατακρίνουν την προσκύνηση των Αγίων Εικόνων,
Μιλούν για ειδωλολατρία, ξύλα και χρώματα, μή μπορώντας να κατανοήσουν ότι προσκυνώντας ο πιστός τις εικόνες δεν προσκυνά ξύλα και χρώματα ούτε και τά λατρεύει, αλλά η τιμή του διαβαίνει στο πρόσωπο, πού η εικόνα παριστάνει.
Όπως μια μάννα φιλώντας την φωτογραφία του ξενιτεμένου παιδιού της, φέρνει στο μυαλό της με αγάπη το πρόσωπό του, έτσι και ένας Χριστιανός τιμά την κάθε άγια Εικόνα.
Εικόνες συναντάμε από τους πιο αρχαίους χρόνους των Χριστιανικών διωγμών μέσα στις κατακόμβες, και ορισμένες από αυτές θαυματουργούν μέχρι σήμερα.
Γνωστότερες θαυματουργές εικόνες είναι, η Παναγία της Τήνου, η Παναγία 20φοίνισσα στην Μακεδονία, η Παναγία η Μαλεβή στον Αγιο Πέτρο έξω από την Τρίπολη (μέ τό Αγιο Μύρο να τρέχει, τρυπώντας το τζάμι στο κέντρο, και να ευωδιάζει ο τόπος, ή καί τά αυτοκίνητα των προσκυνητών όπως έρχονται, από δεκάδες χιλιόμετρα μακρυά.
Κι΄ ακόμη, πλαστικές μικρές εικονίτσες τής Μαλεβή, να ευωδιάζουν αποπνικτικά σε πιστούς στον Καναδά, στην Αυστραλία κλπ. καί νά τρέχουν μύρο, όπως γράφουν πιστοί άνθρωποι σε επώνυμες αναφορές τους καί σέ αρκετά γράμματά τους...
Οί Άγιες εικόνες, με τά δεκάδες χρυσά αφιερώματα επάνω τους, πού ασφαλώς δεν δόθηκαν έτσι «τσάμπα», αλλά σε ανταπόδοση θαύματος, κρύβουνε πάντα τήν μυστική αλήθεια τής Ορθοδοξίας!
Γιατί εμείς, είναι αλήθεια κι΄ άς μη κρυβόμαστε, ούτε τον πυρετό μας δεν δίνουμε δωρεάν, εάν δέν πρόκειται κάτι νά πάρουμε...
5) Κατακρίνουν την προσκύνηση και την τιμή των Αγίων λειψάνων.
Όμως, τούς Άγιους αυτούς ανθρώπους, και μάλιστα καί μάλιστα τούς μάρτυρες, πού κάηκαν, γδάρθηκαν, τηγανίσθηκαν, ή και αποκεφαλίσθηκαν, αρνούμενοι ως το τέλος να προδώσουν τον Χριστό και την πίστη τους, αυτούς πού ο ίδιος ο Θεός τούς πιστοποιεί μέχρι σήμερα μέ ευωδία λειψάνων και θαυμάτων θεραπείας, μπορούμε εμείς να τους περιφρονούμε σάν ένα τίποτα, θεωρώντας τους ίσους μας;
Είμαστε εμείς στα ύψη τους;
Κάναμε εμείς, για τον Χριστό και την πίστη μας αυτά πού έκαναν εκείνοι;
Ασφαλώς όχι!
Ας έχουμε τουλάχιστον την ταπεινοφροσύνη και το «γνώθι σ΄αυτόν» νά παραδεχθούμε τά «μείον» μας ...;
6) Απορρίπτουν νηστείες, μνημόσυνα, και αποστολικές παραδόσεις.
Κατ΄ αρχάς η νηστεία είναι η πρώτη εντολή του Θεού αλλά και ή αιτία εκπτώσεως τών πρώτων ανθρώπων από τον Παράδεισο, λόγω της ανυπακοής τους!
Την εντολή τής νηστείας,( και μάλιστα τής σαρκικής νηστείας ), σάν πράξη προπαρασκευής και προετοιμασίας τού ανθρώπου για να εισακουσθεί από τον Θεό, την συναντάμε τακτικά στήν Αγία Γραφή.
Ενδεικτικά τήν βλέπουμε, στήν εμφάνιση τού Θεού στό γεμάτο καπνούς και βροντές όρος του Σινά (Εξοδος 19,15), στον Ιωάννη τον Πρόδρομο, στην χειροτονία των πρεσβυτέρων (χειροτονήσαντες πρεσβυτέρους κατ΄ εκκλησίαν, προσευξάμενοι μετά νηστειών ), Πράξ. Αποστ.ΙΔ΄ 23,
στό " νηστεύσαντες και προσευξάμενοι και επιθέντες αυτοίς τάς χείρας " (Πράξ.Αποστ. ΙΓ¨3), κλπ.
Τά μνημόσυνα για τις ψυχές των πεθαμένων ανήκουν στην αρχαία τάξη, τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης.
Είναι μία τελευταία προσπάθεια παρακλήσεως προς τόν Θεό, αλλά και πράξη αγάπης τών ζωντανών προς τους πεθαμένους, για να τούς λυπηθεί ο Θεός και να τους σώσει από αμαρτήματα πού εμποδίζουν την σωτηρία τους, στον χώρο εκεί πού βρίσκονται, αδυνατούντες προσωπικά πιά, νά πράξουν οτιδήποτε...
Στο Β΄ Μακαβαίων αναφέρεται " Υπέρ νεκρών προσεύχεσθε "(12,44)
Η Ιερά Παράδοση πού οι Προτεσταντικές ομολογίες απορρίπτουν, (δεχόμενοι μόνο την Αγία Γραφή), είναι ο άγραφος νόμος της Εκκλησίας.
Ακόμη και τά κείμενα της Καινής Διαθήκης μέχρις ότου καταγραφούν από τους τέσσαρες Ευαγγελιστές ήσαν κι΄ αυτά προφορική Παράδοση.
Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει " Καθώς παρέδωκα υμίν τάς παραδόσεις κατέχετε " (Α΄Κορινθ.11,2), και αλλού γράφει,
" Αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τάς παραδόσεις, άς εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι΄ επιστολής ημών " (Β΄Θεσαλον.2,15).
7 ) Αρνούνται, την Παρθενία, αλλά και την Αειπαρθενία,( μετά τήν γέννηση τού Χριστού), αλλά και αγνότητα της Θεοτόκου.
Θεωρούν την Παναγία μας, σάν «μία καλή γυναίκα», πού έκανε όμως και άλλα παιδιά,( επειδή το Ευαγγέλιο αναφέρει ώς αδελφούς τού Κυρίου τά παιδιά τού χήρου Ιωσήφ, από τόν γάμο του πρίν.
Οι ισχυρισμοί όμως αυτοί είναι ανυπόστατοι, γιατί η Μαριάμ αναφέρεται ρητά σαν μνηστή του Ιωσήφ (Ματθ.1,18 και Λουκ.1,27. 2,5), και παρθένος (Λουκ.1,27).
Βλέπουμε ακόμη τον σκανδαλισμό τού Ιωσήφ σαν αντελήφθη την εγκυμοσύνη τής Μαριάμ, και την θέλησή του να τήν διώξει ( μιά και δεν είχε μαζί της τέτοια σχέση), ως ότου πληροφορείται από τον άγγελο τον υπερφυσικό τρόπο συλλήψεως του Χριστού (Ματθ.1, 18-20).
Όμως, πέραν αυτών, θα ήταν ποτέ δυνατόν, και με την ελάχιστη ανθρώπινη λογική, ένα πρόσωπο πού καθαγιάσθηκε μέ την γέννηση τού ενανθρωπίσαντος Υιού τού Μεγάλου Θεού, θα ήταν ποτέ δυνατόν νά ψάχνει γιά γαμπρό γιά να παντρευτεί κάποιον άνθρωπο, σαν μια συνηθισμένη γυναικούλα τού κόσμου, πού σήμερα ξέρουμε, ή τής γειτονιάς πού ζούμε;
Άς μή είμαστε αφελείς, οπωσδήποτε όχι!
Ακόμη και στην αρχαία ειδωλολατρική εποχή, κάποια ξεχωριστά πρόσωπα διατηρούσαν τήν αγνότητά τους, καί εδώ, στήν ζωντανή μας θρησκεία, μετά από ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα τού αληθινού Θεού, θά παντρευόταν ή Παναγία μας;
8) Αρνούνται πέντε από τά επτά μυστήρια της Εκκλησίας.
Ο Προτεσταντικές ομολογίες, γενικά, όσα από τόν Χριστιανισμό δέχονται, τά δέχονται σάν απλές, κοσμικές τελετές συμβολικού, και όχι αγιαστικού χαρακτήρα.
Δέν δέχονται τήν ιερωσύνη, τήν εξομολόγηση, τήν Αγία Κοινωνία, τό χρίσμα καί τήν εκ τούτου μετάδοση τού Αγίου Πνεύματος, τό σημείο τού Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, τόν Μοναχισμό κλπ , ξεχνώντας τήν παράδοση χιλιάδων ετών, από τόν Αγιο Ιωάννη τόν Πρόδρομο, τόν Αγιο Αντώνιο με τους χιλιάδες μοναχούς στήν Αίγυπτο, καθώς και άλλα πολλά, πού λόγω χώρου δεν μπορούμε εδώ να μεταφέρουμε.
Στο βιβλίο " Οι αιρετικοί Προτεστάντες " τού Μητροπολίτου Κορινθίας κ. Παντελεήμονος, γίνεται μία συστηματική καταχώρηση δοξασιών και θέσεων 450 περίπου Προτεσταντικών ομάδων πού υπάρχουν σήμερα, και μία συστηματική αγιογραφική αναίρεση αυτών των δογματικών εκτροπών, βάσει των κειμένων της Αγίας Γραφής και της αρχαίας ερμηνείας τους.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ
ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ...
" Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά Εθνη, βαπτίζοντες αυτούς είς το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος"(Ματθ.κη΄19).
Γεννάται όμως το ερώτημα, με ποιόν τρόπο εβάπτιζαν οι Απόστολοι, μιά και τα Ευαγγέλια δεν τό διευκρινίζουν;
Απάντηση στο ερώτημα αυτό, μας δίνει η Ιερά Παράδοση μέσα από τά συγγράμματα των Αποστολικών Πατέρων και μάλιστα μέσα από την αδιάκοπη και επίσημη πράξη της Εκκλησίας από την ίδρυσή της έως σήμερα.
Η Αγία Γραφή μιλάει επίσης περί επιθέσεως χειρών (χειροτονία ιερέων), περί αλείψεως δι΄ελαίου (ευχέλαιον-χρίσμα), κλπ.
Ερωτάται όμως, πρακτικώς πώς γίνονταν αυτά; Και αν η Ιερά Παράδοση μας πληροφορεί συμπληρωματικώς γι΄αυτά, σέ τί αντιφάσκει μέ τήν Αγία Γραφή;
Όταν απορρίπτεται η Παράδοση ως «μύθευμα και εντάλματα ανθρώπων», και το κύρος τής Εκκλησίας ως ανύπαρκτο, το ερώτημα είναι από πού έχουν οι Προτεσταντικές ομολογίες την πληροφορία ότι αυτά τά βιβλία πού κρατάνε καί οι ίδιοι στα χέρια τους, ότι είναι η γνησία, αρχαία Καινή Διαθήκη;
Ασφαλώς από την αρχαία Χριστιανική Παράδοση, τήν οποίαν...αρνούνται.
Και ακόμη.
Από πού παρέλαβαν την αργία της Κυριακής, ενώ η Αγία Γραφή, μιλάει μόνο για αργία Σαββάτου;
Ασφαλώς από τήν Ιερά Παράδοση!
Και τέλος, σέ ποιό μέρος τής Καινής Διαθήκης αναφέρεται ότι τά βιβλία της είναι 27 (πού και οι ίδιοι παραδέχονται.)
Πουθενά!
Το αναφέρει όμως η Ιερά Παράδοση, την οποία δυστυχώς, (επιλεκτικά), την έχουνε καταργήσει ...;
Παραθέσαμε, αυτή την μικρή κατάθεση για τις Προτεσταντικές ομολογίες, με την ελπίδα προβληματισμού και αναθεωρήσεως κάποιων θέσεων, πού μπορούν να φανούν επιζήμιες στήν εν Χριστώ σωτηρία μας ...;