Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά αρνούνται την ανάσταση τού σώματος τού Χριστού. Την σωματική ζωή Του, ισχυρίζονται, ότι ο Χριστός την κατέθεσε άπαξ δια παντός, για να μην την λάβει ποτέ ξανά. Αν και όλοι εννοούμε, ότι ανασταίνεται εκείνο το οποίο πεθαίνει, οι ακόλουθοι τής Σκοπιάς διδάσκουν, ότι εις την περίπτωση τού Χριστού πέθανε σώμα και αναστήθηκε πνεύμα! Για να δικαιολογήσουν δε την απουσία τού σώματος εκ τού τάφου λένε ότι ο Θεός το εξαφάνισε για να μην λατρεύεται: «Ο Θεός προφανώς εξαφάνισε το σώμα του Χριστού ώστε να μην μπορή να λατρεύεται» (Ξύπνα, 22.02.1977, σελ.27 και Σκοπιά, 01.09.1976, σελ.543)
Για να δικαιολογήσουν δε την δήθεν πνευματική ανάσταση τού Χριστού παραπέμπουν εις το Α΄ Πέτρ. 3:18 πού λέγε τα εξής: «θανατωθεὶς μὲν σαρκὶ, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι» τού οποίου η ορθή ερμηνεία είναι «θανατώθηκε μεν κατά το σώμα, αλλά διατηρήθηκε (παρέμεινε) ζωντανός κατά το πνεύμα». Λόγω όμως τής αμάθειας που τούς διακρίνει, την δοτική τής αναφοράς «πνεύματι» (=κατά το πνεύμα ή ως προς το πνεύμα) αυτοί εξηγούν «ως πνεύμα»!!! Συντακτικό μηδέν. Επίσης το «ζωοποιηθείς» δεν έχει πάντα την έννοια τής αναστάσεως, αλλά τις περισσότερες φορές έχει την έννοια τής διατηρήσεως εις την ζωή, τού να μεταδίδει δηλαδή ή να διατηρεί ο Θεός, ο Χριστός, το Πνεύμα, ή ο Νόμος ζωή σε κάποιον χωρίς αυτός απαραιτήτως να σημαίνει ότι προηγουμένως ήταν νεκρός (πρβλ. Ιωάν. 6:63, Α΄ Κορ. 15:36, 45, Β΄ Κορ. 3:6, Γαλ. 3:21, Α΄ Τιμ. 6:13).
Επίσης παραπέμπουν εις το Α΄ Κορ. 15:50 που λέγει «σὰρξ καὶ αἷμα βασιλείαν Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύνανται» αναφέροντας τα εξής: «ο Ιησούς δεν μπορούσε να αποκτήσει ζωή στον ουρανό ως άνθρωπος, επειδή σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία του Θεού» (Σκοπιά, 15.01.2000, σελ.15-16, παρ.9). Όμως η φράση «σὰρξ καὶ αἷμα» έχει πολλές σημασίες. Εκτός τού ότι σημαίνει απλώς και βασικώς την σάρκα και το αίμα [«ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκός καὶ αἵματος» (Εβρ. 2:14) δηλαδή «επειδή τα παιδιά μετέχουν σαρκός και αίματος», σημαίνει και τον άνθρωπο («Μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ’ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. 16:17) δηλαδή «Μακάριος είσαι, Σίμων, υιέ τού Ιωνά, διότι δεν σού έκανε αποκάλυψη άνθρωπος, αλλά ο Πατέρας μου ο ουράνιος», και την σεξουαλικότητα («οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς, ἀλλ’ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν» (Ιωάν. 1:13) δηλαδή «Αυτοί (οι πιστοί) δεν εγεννήθηκαν από αίματα (γυναικών), ούτε από σαρκική επιθυμία, ούτε από την θέληση ανθρώπου, αλλά εγεννήθηκαν από τον Θεό» και γενικώς σημαίνει την φθορά.
Εις δε το υπ’ όψιν χωρίο (Α΄ Κορ. 15:50) σημαίνει την φθορά. Αυτό φαίνεται αμέσως από την συνέχεια τού χωρίου που λέγει ότι «οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ». Το σώμα κληρονομεί ΚΑΙ ΑΥΤΟ βασιλεία Θεού, αλλά πρέπει προηγουμένως να επέλθη εις αυτό αλλαγή, μεταβολή. Πρέπει το φθαρτό αυτό σώμα να γίνει άφθαρτο ώστε να μην έχει βιολογικές και σεξουαλικές ανάγκες, πόνους, ταλαιπωρίες και άλλα γνωρίσματα τού φθαρτού τούτου κόσμου. Εν συνεχεία, μάς εξηγεί ο Απόστολος, τί αλλαγή πρέπει να υποστεί αυτό το σώμα προκειμένου να κληρονομήσει την βασιλεία τού Θεού: «δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν ΤΟΥΤΟ ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν ΤΟΥΤΟ ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν» (Α΄ Κορ. 15:53) δηλαδή «ΑΥΤΟ το φθαρτό σώμα πρόκειται να ενδυθεί αφθαρσία και ΑΥΤΟ το θνητό σώμα να ενδυθεί αθανασία». [Υπογραμμίσαμε την δεικτική αντωνυμία «τοῦτο» για να τονίσουμε, ότι ο Παύλος δεν κάνει λόγο για κάποιο άλλο σώμα, δήθεν πνευματικό, (όπως ισχυρίζονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά), αλλά ομιλεί για το ΙΔΙΟ, για το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ σώμα τών πιστών το οποίο απλώς αλλάζει ιδιότητες] ΑΥΤΟ ΤΟΥΤΟ το φθαρτό και θνητό σώμα θα ενδυθεί την αφθαρσία και την αθανασία. Δεν θα χαθεί, αλλά θα αφθαρτοποιηθεί. Το «ψυχικόν σῶμα» θα γίνει «πνευματικόν σῶμα» (Α΄ Κορ. 15:44). Το σώμα δηλαδή εις το οποίο επικρατούν οι κατώτερες δυνάμεις τής ψυχής, θα μεταβληθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, ώστε να επικρατούν πλέον εις αυτό οι ανώτερες δυνάμεις τού πνεύματος! Δεν χάνεται λοιπόν το ανθρώπινο σώμα, αλλά ανασταίνεται άφθαρτο.Έτσι συνέβη με το σώμα τού Χριστού. Αναφέρουμε χωρία εις τα οποία φαίνεται σαφώς, ότι το σώμα τού Χριστού ανεστήθη.
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
1) «ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ’ ἐλπίδι, ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν» [Ψαλμ. 15 (16 Εβρ.) 9-10 και Πράξ. 2:26-27) δηλαδή «ακόμη δε και η σάρκα μου θα κατοικήσει στον τάφο με ελπίδα (αναστάσεως), διότι δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον Άδη, ούτε θ’ αφήσεις τον όσιό σου (ως προς το σώμα) να γνωρίσει φθορά (σήψη, αποσύνθεση)». Το χωρίο είναι Μεσσιακό γι’ αυτό και παρατίθεται εις τις Πράξ. 2:26-27 από τον Απόστολο Πέτρο. Σύμφωνα με αυτό, η σάρκα τού Μεσσία κατοίκησε εις τον τάφο με ελπίδα. Ποιά ελπίδα μπορεί να έχει ένα νεκρό σώμα εκτός από αυτήν τής αναστάσεως;
Πράγματι, όπως λέγει και ο Απόστολος, «προϊδὼν (ο Δαυίδ) ἐλάλησε περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὔτε ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν» (Πράξ. 2:26-27). Τονίζει δηλαδή εις τούς Ιουδαίους, ότι αυτά τα λόγια δεν τα είπε ο Δαυίδ για τον εαυτό του, διότι αυτός πέθανε κι ετάφη και το μνήμα του είναι εδώ μέχρι σήμερα. Είναι δηλαδή σαν να τούς έλεγε ο Πέτρος: «Ερευνείστε το μνήμα. Περιέχει τα οστά, δεν είναι άδειο όπως είναι το μνήμα τού Χριστού. Οπότε ο Δαυίδ δεν ανέστη εκ νεκρών, άρα τα λόγια του δεν ήταν για τον εαυτό του, αλλά για τον Χριστό»! Εν αντιθέσει λοιπόν με τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά που διδάσκουν, ότι το σώμα τού Χριστού εξαφανίστηκε (Ξύπνα, 22.02.1977, σελ.27), ο Απόστολος βεβαιώνει, ότι το σώμα Του δεν εγνώρισε φθορά και αποσύνθεση, αλλά ανέστη εκ τού τάφου! (Το ίδιο ακριβώς αναφέρεται και εις τις Πράξ. 13:35-37)
2) «Λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ΕΓΕΡΩ αὐτόν. 20. εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι· Τεσσαράκοντα καὶ ἓξ ἔτεσιν ᾠκοδομήθη ὁ ναὸς οὗτος, καὶ σὺ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερεῖς αὐτόν; 21. ἐκεῖνος δὲ ἔλεγε περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ. 22. ὅτε οὖν ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν, ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι τοῦτο ἔλεγε, καὶ ἐπίστευσαν τῇ Γραφῇ καὶ τῷ λόγῳ ὃν εἶπεν ὁ Ἰησοῦς». (Ιωάν. 2:19-22) δηλαδή «‘Γκρεμίστε αυτό το ναό και σε τρεις ημέρες θα ανεγείρω αυτόν’. Αλλά οι Ιουδαίοι είπαν: ‘Σε σαράντα και έξι έτη οικοδομήθηκε αυτός ο ναός, και εσύ θα τον ανεγείρεις σε τρεις ημέρες;’ Εκείνος όμως μιλούσε για το ναό τού σώματός Του. Όταν δε αναστήθηκε εκ νεκρών, θυμήθηκαν οι μαθητές Του ότι έλεγε αυτό, και πίστευσαν εις την Γραφή και εις τον λόγο που είπε ο Ιησούς». Ο Χριστός ονόμασε ναό το σώμα Του, διότι σε αυτό κατοικούσε ολόκληρη η θεότητα (πρβλ. «ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» Κολασ. 2:9). Έλεγε λοιπόν προς τούς Ιουδαίους: «Θανατώστε αυτό το σώμα και σε τρεις ημέρες θα το αναστήσω». Συμφώνως λοιπόν προς τον λόγο τού Ιησού, ΑΥΤΟ το σώμα που θανατώθηκε ΑΥΤΟ και ανέστη.
3) «ἐγὼ τίθημι τὴν ψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν...Ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν, καὶ ἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν» (Ιωάν. 10:17-18) δηλαδή «εγώ θυσιάζω τη ζωή Μου και θα την λάβω πάλι (θα αναστηθώ)...Έχω τη δύναμη να την θυσιάσω και έχω τη δύναμη να την λάβω πάλι (να αυτοαναστηθώ)». Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά λένε, ότι ο Χριστός έδωσε την τέλεια ανθρώπινη Του ζωή ως λύτρο, επομένως δεν εδικαιούτο να την ξαναπάρει πίσω (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, κεφ.6, σελ.61, παρ.13, Σκοπιά, 01.09.1976, σελ.543). Αλλά εις το ανωτέρω χωρίο ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Δίνω την ζωή Μου για να την λάβω αυτήν πάλι. Έχω τη δύναμη να την δώσω και έχω την δύναμη να την λάβω πάλι». Συνεπώς ο Χριστός έδωσε και έλαβε πάλι τη σωματική Του ζωή ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΩΣ. Παρέδωσε εις θάνατον και ανέστησε πάλι Ο ΙΔΙΟΣ το σώμα Του! Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, μη δυνάμενοι να το καταλάβουν αυτό, γράφουν ότι: «αν ο Ιησούς ελάμβανε και πάλι το σάρκινο σώμα του, η θυσία του θα ήταν πρόσκαιρη, χωρίς συνεχή εξιλεωτική αξία» (Σκοπιά, 01.09.1976, σελ.543) ή ρωτούν: «Αφού ο Χριστός έδωσε τη σωματική ζωή Του ως λύτρο, πώς έλαβε αυτήν πάλι;». Δεν μπορούν δυστυχώς να καταλάβουν, ότι η προσφορά τού Χριστού έγκειται εις την ΘΥΣΙΑ (σταύρωση, πόνο, θάνατο), η δε ανάσταση τού σώματος, αφού δεν αναιρεί την θυσία δεν αναιρεί και την προσφορά!
4) «ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου, ὅτι αὐτὸς ἐγώ εἰμι· ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα». (Λουκ. 24:29) δηλαδή «Κοιτάξτε τα χέρια Μου και τα πόδια Μου (για να βεβαιωθείτε) ότι είμαι Εγώ ο ίδιος. Ψηλαφήσετέ Με και πεισθείτε, διότι το φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε ότι Εγώ έχω». Οι μαθητές νόμιζαν ότι έβλεπαν φάντασμα γι’ αυτό και ο Χριστός τούς είπε: «Δείτε τα χέρια Μου και τα πόδια Μου, διότι είμαι Εγώ ο ίδιος. Ψηλαφήσετέ Με και πεισθείτε, διότι το φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε ότι Εγώ έχω». Ρητώς ο Χριστός βεβαιώνει, ότι έχει σάρκα και οστά, άρα είναι άνθρωπος και όχι πνεύμα.
5) «Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός» (Ιωάν. 20:27) δηλαδή «Έπειτα λέγει στο Θωμά: ‘Φέρε το δάκτυλό σου εδώ και εξέτασε τα χέρια Μου. Επίσης φέρε το χέρι σου και βάλε στην πλευρά Μου και μη γίνεσαι άπιστος αλλά πιστός’». Ο Θωμάς εννοούσε την ανάσταση ως ζωοποίηση τού νεκρού σώματος, όπως και οι άλλοι Απόστολοι και κάθε άνθρωπος ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ! Γι’ αυτόν δε τον λόγο ήθελε να δει και να ψηλαφίσει τα τρυπημένα χέρια και την λογχισμένη πλευρά. Γι’ αυτό και ο Χριστός τον εκάλεσε να δει και να ψηλαφίσει, διότι έφερε ΤΟ ΙΔΙΟ το τρυπημένο από τα καρφιά και την λόγχη σώμα, κι όχι άλλο ή άλλα σώματα. Οι δε Εταιρία Σκοπιά, προκειμένου να δικαιολογήσει όλες αυτές τις εν σαρκί εμφανίσεις τού ανεστημένου Ιησού, γράφει τα εξής τραγελαφικά: «Εν τούτοις, μια φορά, για να πείση τον ‘άπιστο’ Θωμά, ο Ιησούς έλαβε ένα σαρκικό σώμα που είχε πληγές επάνω του, όπως οι πληγές που ήταν στο σώμα του Ιησού όταν πέθανε» (Ξύπνα, 22.02.1977, σελ.27) και «Μετά την ανάστασή του, ο Ιησούς δεν εμφανιζόταν πάντα με το ίδιο σάρκινο σώμα (ίσως για να εντυπώσει στις διάνοιές τους το γεγονός ότι ήταν τότε πνεύμα), και έτσι δεν τον αναγνώριζαν αμέσως ούτε ακόμα και οι στενοί σύντροφοί του. (Ιωάν. 20:14, 15· 21:4-7) Εντούτοις, με το να εμφανίζεται με υλοποιημένα σώματα σε αυτούς επανειλημμένα και κατόπιν να λέει και να κάνει πράγματα τα οποία εκείνοι ταύτιζαν με τον Ιησού που γνώριζαν, ενίσχυε την πίστη τους στο γεγονός ότι είχε όντως αναστηθεί από τους νεκρούς» (Πώς να συζητάτε..., σελ.66, παρ.1). Η κατ’ αυτούς αλλαγή τών σωμάτων τού Ιησού (ο Χριστός όμως άλλαζε ΜΟΡΦΕΣ όχι σώματα Μάρκ. 16:12) ήταν ενισχυτικό αποδείξεως τής αναστάσεως τού Χριστού ως πνεύμα! Ερώτηση: «Εάν ο Ιησούς εμφανιζόταν με την ίδια μορφή σε όλες τις εμφανίσεις Του τότε θα πίστευαν, ότι ανεστήθη με σάρκα και όχι ως πνεύμα;»
Κατά την διδασκαλία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά ο άνθρωπος είναι ΜΟΝΟΝ σώμα. Αφού δε το σώμα τού Χριστού όπως λένε δεν ανέστη, ο Αναστάς δεν είναι πλέον άνθρωπος. Είδαμε όμως, ότι σαφέστατα η Γραφή διδάσκει, ότι το σώμα τού Χριστού ανέστη. Άρα αποδεικνύεται, ότι ο Χριστός είναι άνθρωπος και μετά την ανάστασή Του όπως επίσης μαρτυρεί και ο Απόστολος Παύλος όταν τον ονομάζει άνδρα: «ἔστησεν ἡμέραν ἐν ᾗ μέλλει κρίνειν τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ ἐν ἀνδρὶ ᾧ ὥρισε, πίστιν παρασχὼν πᾶσιν ἀναστήσας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν» (Πράξ. 17:31) δηλαδή «όρισε (ο Θεός) ημέρα κατά την οποία πρόκειται να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη δια μέσου ανδρός, τον οποίον όρισε και έδωσε απόδειξη (γι’ αυτό) σε όλους, διότι τον ανέστησε εκ νεκρών», και όταν επίσης τον ονομάζει άνθρωπο: «Εἷς γὰρ Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς Ἰησοῦς» (Α΄ Τιμ. 2:5) δηλαδή «Διότι ο αυτός (ο ίδιος) είναι Θεός, ο αυτός (ο ίδιος) είναι και μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός». Γι’ αυτό δε τον λόγο καλούσε σε ψηλάφιση λέγοντας εις τούς μαθητές Του: «αὐτὸς ἐγώ εἰμι» (Λουκ. 24:29 δηλαδή ‘είμαι Εγώ ο ίδιος’). Ως άνθρωπος επίσης ο αναστάς Κύριος ονομάζει τούς μαθητές «αδελφούς» Του (Ματθ. 28:10 και Ιωάν. 20:17) και ως άνθρωπος επίσης ονομάζει τον Πατέρα «Θεό» Του (Ιωάν. 20:17, Αποκ. 2:7, 3:2, 22). Και όλες γενικώς οι ταπεινές εκφράσεις τής Γραφής για τον αναστάντα και ανεληφθέντα Κύριο αναφέρονται εις την ανθρωπίνη φύση Του.
Με την αφθαρτοποιημένη σάρκα Του ο Χριστός έρχεται πάλι εις τον κόσμο, για να κρίνει ζώντες και νεκρούς. Εκείνος δε ο οποίος ΔΕΝ ομολογεί, ότι ο Χριστός έρχεται με σάρκα, ως άνθρωπος δηλαδή, η Γραφή τον αποκαλεί «ΠΛΑΝΟ» και «ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ»!!! Αυτό ρητώς το αναφέρει ο Απόστολος Ιωάννης εις Β΄ Καθολική Επιστολή του όπου διαβάζουμε τα εξής: «πολλοὶ πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τὸν κόσμον, οἱ μὴ ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν σαρκί· οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος καὶ ὁ ἀντίχριστος» (Β΄ Ιωάν. στίχ.7) δηλαδή «πολλοί πλάνοι εμφανίσθηκαν εις τον κόσμο, που δεν παραδέχονται ότι ο Ιησούς Χριστός έρχεται με σάρκα (ή δεν παραδέχονται τον ερχομό τού Ιησού Χριστού με σάρκα). Αυτός (που αρνείται κάτι τέτοιο) είναι ο κατ’ εξοχήν πλάνος και ο αντίχριστος». Συμφώνως προς ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ το χωρίο οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά είναι «ΠΛΑΝΟΙ» (δηλ. απατεώνες) και «ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ», διότι αρνούνται ότι η σάρκα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ανέστη και ότι ο Μεσσίας έρχεται εκ δευτέρου με σάρκα, δηλαδή ως άνθρωπος! Εν συνεχεία ο Ιωάννης λέγει ότι «εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε» (στίχ.10) δηλαδή «όποιος έρχεται προς εσάς (ως διδάσκαλος) και δεν φέρει αυτή τη διδασκαλία, να μην τον δέχεστε στο σπίτι και ‘χαίρετε’ σ’ αυτόν να μην λέγετε»! Ποια συγκεκριμένη διδασκαλία ανέφερε εις τον στίχ.7; Ότι ο Χριστός θα ξαναέλθει με σάρκα.. Ε, λοιπόν εδώ μάς λέγει τέτοιους ανθρώπους να μην τούς βάζουμε ούτε στο σπίτι μας