Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΛΗΣΗ
Μία από τις πολλές κακοδοξίες που διδάσκουν οι λεγόμενοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είναι ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές Χριστιανικές κλήσεις. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι εις την διάρκεια τής Χριστιανικής εποχής, όσοι ακούν το Χριστιανικό κήρυγμα, δεν προσκαλούνται εις μίαν ελπίδα, αλλά σε δύο διαφορετικές. Μάλιστα αυτές οι διαφορετικές προσκλήσεις διαχωρίζονται μεταξύ τους χρονικά. Η πρώτη απευθύνεται μόνον σε 144.000 Χριστιανούς όλων τών εποχών (από τούς οποίους όσοι έζησαν τα τελευταία 130 περίπου έτη είναι όλοι τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά), και οι οποίοι προσκαλούνται σε ουράνια ελπίδα αιώνιας ζωής, ενώ η δευτέρα πρόσκληση απευθύνεται σε όλους τούς ανθρώπους, που ζουν σήμερα, και αναφέρεται εις την επιβίωση από τον Αρμαγεδδώνα, και σε μία αιώνια ζωή επάνω εις την γνωστή γη που βλέπουμε, όπου θα απολαμβάνουν τα αισθητά υλικά αγαθά, χωρίς όμως να είναι απαλλαγμένοι από την φθορά και το θάνατο. Την παράδοξη αυτή διδασκαλία, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, προσπαθούν να στηρίξουν εις τα εξής χωρία τής Γραφής:
1) «καὶ ὑμεῖς μὴ ζητεῖτε τί φάγητε καὶ τί πίητε, καὶ μὴ μετεωρίζεσθε· 30. ταῦτα γὰρ πάντα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἐπιζητεῖ· ὑμῶν δὲ ὁ πατὴρ οἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων· 31. πλὴν ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. 32. Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον· ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν» (Λουκ. 12:29-32) δηλαδή «Γι’ αυτό κι εσείς μη ζητείτε τί θα φάτε ή τί θα πιείτε, και μην αγχώνεστε. Όλα δε αυτά επιδιώκουν (σα να είναι μέγιστα αγαθά) οι εθνικοί (οι ειδωλολάτρες) τού κόσμου. Γνωρίζει δε ο πατέρας σας, ότι έχετε ανάγκη από αυτά· γι’ αυτό να ζητάτε τη βασιλεία τού Θεού, και όλα αυτά θα σάς δοθούν επιπροσθέτως. Μη φοβάσαι, μικρό Μου ποίμνιο, διότι ο Πατέρας σας ευαρεστήθηκε να δώσει σε εσάς τη βασιλεία».
Οι ακόλουθοι τής Σκοπιάς λοιπόν, ισχυρίζονται, ότι εδώ ο Χριστός αναφέρεται εις τούς 144.000, ως «μικρό ποίμνιο», εις τούς οποίους μόνον θα δώσει ο Πατήρ ο ουράνιος τη Βασιλεία, σε αντιδιαστολή προς το «μεγάλο ποίμνιο» τών υπολοίπων σωζομένων όλων τών εποχών, οι οποίοι θα κληρονομήσουν τη γη που βλέπουμε σήμερα, για αιώνια κατοικία. Διαβάζοντας όμως προσεκτικά τούς στίχ.29-31 διαπιστώνουμε, ότι η αντιδιαστολή τού μικρού ποιμνίου γίνεται με τα έθνη τού κόσμου. Ο Κύριος δηλαδή ομιλεί για «μικρό ποίμνιο» εν αντιθέσει προς το μεγάλο πλήθος τών κοσμικών και απίστων, και όχι διότι δήθεν το μικρό αυτό ποίμνιο περιλαμβάνει μόνον 144.000 εκλεκτούς.
Με όμοιο τρόπο η Γραφή αλλού ομιλεί για «λείμμα», δηλαδή μικρό υπόλοιπο πιστών και σωζομένων: «οὕτως οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λεῖμμα κατ' ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν» Ρωμ. 11:5, δηλαδή «Έτσι λοιπόν και τώρα έχει απομείνει ένα υπόλοιπο (πιστών Ισραηλιτών) σύμφωνα με εκλογή, που έγινε κατά χάρη», «τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν» (Ματθ. 7:14), «εἶπε δέ τις αὐτῷ· Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι; ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· 24. Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πολλοί, λέγω ὑμῖν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν» (Λουκ. 13:23-24). Οι σωζόμενοι δηλαδή, εν συγκρίσει προς αυτούς που θα απωλεσθούν, είναι ελάχιστοι γι’ αυτό και φαίνονται ως μικρό ποίμνιο μπροστά εις το μέγα πλήθος τών εισερχομένων δια τής πλατιάς πύλης εις την απώλεια!
2) «Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ιωάν. 10:16) δηλαδή «Έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι απ’ αυτή τη μάνδρα. Και εκείνα πρόκειται να οδηγήσω, και θα υπακούσουν στη φωνή Mου, και θα γίνει μία ποίμνη, ένας ποιμήν». Αυτή λοιπόν την παραβολή τού Καλού Ποιμένος επικαλούνται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προκειμένου να υποστηρίξουν την παράδοξη, παράλογη, πρωτοφανή κι εσφαλμένη διδασκαλία τους, για τις δύο διαφορετικές κλήσεις (ή προσκλήσεις) και τις δύο τάξεις, δηλαδή τις δύο διαφορετικές προοπτικές που δήθεν ενυπάρχουν εις το Χριστιανικό μήνυμα, μία ουράνια και μία επίγεια. Ισχυρίζονται λοιπόν αυθαίρετα, ότι τα πρόβατα που αναφέρει ο Κύριος ότι ευρίσκονται μέσα εις την αυλή, είναι τα μέλη τής Χριστιανικής Εκκλησίας, το σπέρμα τού Αβραάμ, ο Ισραήλ τού Θεού (δηλαδή οι 144.000), που έχουν «ουράνια κληρονομιά» (Σκοπιά, 15.06.1984, σελ.16, παρ.4) και ότι η «αυλή» ή «μάνδρα», είναι η Αβραμιαία αυλή ή Επαγγελία (Σκοπιά, 15.07.1982, σελ.19, παρ.17). Ενώ αντίθετα τα «άλλα πρόβατα που δεν είναι εκ της αυλής ταύτης», είναι ο «πολύς όχλος» τού Αποκ. 7:9, 10, 14 που έχει «επίγεια ελπίδα» ή με άλλα λόγια όσοι δεν ανήκουν εις το Σώμα τού Χριστού, την Εκκλησία, και κατά συνέπεια δεν είναι «τού Αβραάμ σπέρμα και κατ’ επαγγελίαν κληρονόμοι» (Γαλ. γ:29).
Τα μεν πρόβατα λοιπόν, μαζί με τον Καλό Ποιμένα στον ουρανό, τα δε άλλα στη γη. Η έννοια όμως τών λόγων τού Ιησού είναι η εξής: «Έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι εκ τής Ιουδαϊκής ταύτης μάνδρας, αλλά εκ τού εθνικού-ειδωλολατρικού κόσμου. Πρέπει εγώ να οδηγήσω και εκείνα τα πρόβατα. Και όταν θα τα καλέσω να τα οδηγήσω, θα υπακούσουν εις την φωνή Μου. Και αφού εκείνα τα πρόβατα ενωθούν με αυτά εδώ (τούς πιστούς Ιουδαίους), θα γίνει μία ποίμνη, η Εκκλησία, με ένα ποιμένα, Εμένα τον Χριστό». Ιουδαίοι δηλαδή και εθνικοί όταν πιστεύουν εις τον Χριστό γίνονται μία ποίμνη, όχι δύο.
(Όποιος ενδιαφέρεται να εμβαθύνει περισσότερο εις την ανάλυση τής συγκεκριμένης παραβολής καθώς και να ενημερωθεί για τις αλλοιώσεις και παραχαράξεις εις τις οποίες προέβη η Εταιρία Σκοπιά εις την «περίφημη» Μετάφραση Νέου Κόσμου, μπορεί να επισκεφθεί τα blog τής Ιεράς ημών Μητροπόλεως (www.i-m-sidhrokastrou.blogspot.gr και www.agiaparaskeyh.blogspot.gr) και να αναγνώσει την μελέτη μας με τον τίτλο «Οι πραγματικοί λόγοι τής αποσυνταυτίσεώς μου από την Οργάνωση τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά» και ειδικά το κεφάλαιο «Η Γραφή καταρρίπτει το δόγμα τής Σκοπιάς περί δύο κλήσεων. Η εσκεμμένη αλλοίωση τού ιερού κειμένου από την Μ.Ν.Κ.» όπου αναλύεται λεπτομερώς η παραβολή).
Για να κατανοηθεί όμως σωστά η έννοια τών λόγων τού Ιησού η ανωτέρω παραβολή πρέπει να συνδυαστεί και με δύο ακόμη χωρία που είναι τα εξής:
α) «Εἷς δέ τις ἐξ αὐτῶν Καϊάφας, ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου, εἶπεν αὐτοῖς· Ὑμεῖς οὐκ οἴδατε οὐδέν, 50. οὐδὲ διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ημῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνος ἀπόληται. 51. Τοῦτο δὲ ἀφ' ἑαυτοῦ οὐκ εἶπεν, ἀλλὰ ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου προεφήτευσεν ὅτι ἔμελλεν ὁ Ἰησοῦς ἀποθνήσκειν ὑπὲρ τοῦ ἔθνους, 52. καὶ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ΕΝ» (Ιωάν. 11:50-52) δηλαδή «Τότε ένας απ’ αυτούς, ο Καϊάφας, ο οποίος ήταν αρχιερεύς τού έτους εκείνου, τούς είπε: ‘Εσείς δεν ξέρετε τίποτα, ούτε σκέπτεσθε ότι μάς συμφέρει να πεθάνει ένας άνθρωπος για τον λαό και να μη χαθεί όλο το έθνος’. Τούτο όμως δεν το είπε από μόνος του, αλλά επειδή ήταν αρχιερεύς τού έτους εκείνου προφήτευσε, ότι ο Ιησούς έμελλε να πεθάνει για το έθνος, και όχι μόνον για το έθνος, αλλά και να συγκεντρώσει εις ΕΝΑ ποίμνιο τα διασκορπισμένα τέκνα τού Θεού». Για να μην παρεξηγήσει και βγάλει κάποιος εσφαλμένο συμπέρασμα από τον λόγο τού Καϊάφα (ότι δηλαδή ο Ιησούς πέθανε ΜΟΝΟΝ για τούς Ιουδαίους), πρόσθεσε ο Ευαγγελιστής: «και όχι μόνον για το έθνος, αλλά και να συγκεντρώσει εις ΕΝΑ ποίμνιο τα διασκορπισμένα τέκνα τού Θεού». Ο Ιησούς θυσιάστηκε ΚΑΙ για «τούς εγγύς» (στον Θεό) αλλά ΚΑΙ για «τούς μακράν» (Εφεσ. 2:17) δηλαδή και για τούς Ιουδαίους και για τούς εθνικούς ή ειδωλολάτρες. «Τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα» είναι οι ανά την οικουμένη διεσπαρμένοι καλοπροαίρετοι εθνικοί. Δυνάμει τής σταυρικής θυσίας τού Χριστού συνάγονται και αυτοί «εἰς ΕΝ» ποίμνιο, αποκτούν δια τής πίστεως ενότητα, γίνονται ΕΝΑ σώμα κι εντάσσονται εις το ΕΝΑ ποίμνιο όπως είπε ανωτέρω ο Χριστός εις την παραβολή τού Καλού Ποιμένος («γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» Ιωάν. 10:16)!
β) «αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ΕΝ καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, 15. τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ΕΝΑ καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, 16. καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ΕΝΙ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ» (Εφεσ. 2:14-16) δηλαδή «Αυτός λοιπόν είναι η ειρήνη μας που έκανε τούς δύο (τούς Ιουδαίους και τούς εθνικούς) ΕΝΑ, και γκρέμισε το μεσότοιχο που τούς χώριζε, δηλαδή την έχθρα, αφού με την θυσία τού σώματός του κατήργησε το Νόμο τών εντολών, που συνίστατο σε απαγορεύσεις (οι οποίες εμπόδιζαν τον συγχρωτισμό, την συναναστροφή δηλαδή τών Ιουδαίων με τούς εθνικούς). Και κατήργησε το Νόμο για να δημιουργήσει δια τού εαυτού Του από τούς δύο ΕΝΑΝ νέο άνθρωπο, φέροντας μεταξύ τους ειρήνη, και συμφιλιώσει τούς δύο ως ΕΝΑ σώμα με το Θεό δια τού σταυρικού θανάτου, αφού θανάτωσε την έχθρα δι’ αυτού». Βλέπουμε λοιπόν κι εδώ να διακηρύσσεται η ίδια αλήθεια, ότι ο Χριστός, δια τής θυσίας Του, κατήργησε το Νόμο με τις απαγορευτικές διατάξεις μεταξύ Ιουδαίων κι εθνικών, έφερε ειρήνη (καταργώντας την μεταξύ τους έχθρα), και τούς συμφιλίωσε και τούς ένωσε εις ΕΝΑ πλέον σώμα, εις ΜΙΑΝ ποίμνη, την Εκκλησία, υπό ΕΝΑΝ ποιμένα, τον Χριστό όπως ακριβώς αναφέρει ο Χριστός εις την παραβολή τού Καλού Ποιμένος («γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» Ιωάν. 10:16)!
ΜΙΑ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΚΛΗΣΕΩΣ
Όλοι οι σωζόμενοι κληρονομούν τον ουρανό και άρα όλοι αποτελούν την Εκκλησία, και όχι μόνο 144.000. Αυτό φαίνεται από τα εξής χωρία τής Γραφής:
1) «ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· 5. εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· 6. εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων...» (Εφεσ. 4:4-6). Απευθυνόμενος ο Παύλος προς τούς Χριστιανούς τής Εφέσου, λέγει ότι αποτελούν ένα σώμα, ηθικό και μυστικό σώμα, την Εκκλησία. Την Εκκλησία δηλαδή δεν την αποτελούν μόνον οι 144.000, όπως διδάσκουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αλλά την αποτελούν όλοι αδιακρίτως οι πιστοί. Όπως λοιπόν υπάρχει ένας μόνον Θεός, ένας μόνον Κύριος, ένα μόνον Πνεύμα, μία μόνον πίστη, ένα μόνον βάπτισμα, έτσι υπάρχει και μόνον ΜΙΑ ελπίδα για όλους τούς πιστούς, η ελπίδα τής επουρανίου κληρονομίας. Όλοι δηλαδή οι πιστοί εκλήθησαν να κερδίσουν μία και την αυτή βασιλεία.
2) «Μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἰδοὺ ὄχλος πολύς, ὃν ἀριθμῆσαι αὐτὸν οὐδεὶς ἐδύνατο, ἐκ παντὸς ἔθνους καὶ φυλῶν καὶ λαῶν καὶ γλωσσῶν, ἑστῶτας ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου, περιβεβλημένους στολὰς λευκάς, καὶ φοίνικες ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν...15. δια τούτό εισιν ενώπιον τού θρόνου τού Θεού και λατρεύουσιν αυτώ ημέρας και νυκτός εν τω ναώ αυτού...»» (Αποκ. 7:9, 15) δηλαδή «Ύστερα από αυτά κοίταξα, και ιδού πλήθος πολύ, που κανείς δεν μπορούσε να το αριθμήσει, από όλα τα έθνη και τις φυλές και τούς λαούς και τις γλώσσες. Στέκονταν ενώπιον τού θρόνου και ενώπιον τού Αρνίου. Φορούσαν στολές λευκές, και εις τα χέρια τους υπήρχαν φοίνικες...Γι’ αυτό είναι ενώπιον τού θρόνου τού Θεού και τον λατρεύουν ημέρα και νύκτα στο ναό Του».
Πού βλέπει ο Ιωάννης, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, τον «πολύ όχλο» ή τα «άλλα πρόβατα» να στέκονται, στη γη ή στον ουρανό; Το κείμενο λέγει: «ενώπιον τού θρόνου τού Θεού», δηλαδή στον ουρανό! Δεν είναι υπεραρκετή αυτή η μαρτυρία για να καταλάβουμε την πλάνη που διδάσκει η Σκοπιά για τον πολύ όχλο και ότι δεν υπάρχουν δύο διαφορετικές κλήσεις, αλλά μόνον μία κι αυτή ουράνιος;
3) «Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος, 2. τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς» (Κολασ. 3:1-2) δηλαδή «Αφού δε αναστηθήκατε μαζί με τον Χριστό, τα ουράνια να ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός και κάθεται στα δεξιά τού Θεού, για τα ουράνια να ενδιαφέρεστε, όχι για τα επίγεια». Απευθυνόμενος ο Απόστολος προς όλους αδιακρίτως τούς Χριστιανούς, τούς προτρέπει να ζητούν και να φρονούν τα άνω, τα ουράνια, όπου ο Χριστός κάθεται εν δόξη, και όχι τα επίγεια. Μήπως εδώ ο Παύλος ομιλεί αποκλειστικά για τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, οι οποίοι εν αντιθέσει, με την προτροπή τού Αποστόλου, φρονούν τα επίγεια και για την παρούσα ζωή και για την μέλλουσα και αιώνιον;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Κατόπιν όλων τών ανωτέρω διεπιστώσαμε το πόσο εσφαλμένο είναι το «ευαγγέλιο» τής Εταιρίας Σκοπιά περί δύο κλήσεων, επουρανίου και επιγείου, εφόσον η Γραφή αναγνωρίζει ΜΙΑ μόνον κλήση, την επουράνιο. Διεπιστώσαμε επίσης, ότι η παραβολή τού Καλού Ποιμένος (την οποίαν επικαλούνται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά προκειμένου να μάς πείσουν, ότι γίνεται κάποιος ταξικός διαχωρισμός μεταξύ τών πιστών τής Καινής Διαθήκης, κι ότι τα «άλλα πρόβατα» αποτελούν δήθεν μία διαφορετική ομάδα μη γνησίων Χριστιανών, εκτός Εκκλησίας και με επίγεια ελπίδα), δεν αναφέρει κάτι τέτοιο η συγκεκριμένη παραβολή, απλώς η Εταιρία Σκοπιά, όπως επανειλημμένως έχουμε πει, ερμηνεύει, αλλοιώνει, διαστρεβλώνει και παραχαράσει τα χωρία τής Γραφής κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να φέρνει το ιερό κείμενο εις τα δογματικά της μέτρα και πιστεύω και όχι να ισχύει το αντίθετο και λογικό, δηλαδή να προσαρμόζει και να διαμορφώνει το πιστεύω της συμφώνως προς την Αγία Γραφή!