ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ: ΜΙΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΙ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥΣ
Κατά τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αλλά και πολλούς άλλους ετεροδόξους, μόνον άτομα ώριμα και σε θέση να κατανοήσουν την πίστη, να πιστέψουν και να ομολογήσουν πρέπει να βαπτίζονται. Τα νήπια, ως μη έχοντα τις ανωτέρω προϋποθέσεις, αποκλείονται τού βαπτίσματος. Επικαλούνται διάφορα χωρία προκειμένου να στηρίξουν την κακοδοξία τους μεταξύ αυτών το Μάρκ. ιστ:16 «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται». Το χωρίο αυτό βεβαίως, εφόσον το ευαγγέλιο θα κηρύσσετο εις ενήλικες, αφορά αυτούς που θα πίστευαν και δεν απορρίπτει την βάπτιση νηπίων.
Οι δε Πεντηκοστιανοί διδάσκουν, ότι τα νήπια δεν έχουν ανάγκη βαπτίσεως, διότι ο Χριστός αναγνωρίζει εις αυτά προϋποθέσεις σωτηρίας με το να λέγει: «῎Αφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Μάς παρουσιάζουν όμως το μισό χωρίο, διότι ολόκληρο έχει ως εξής: «Τότε προσηνέχθησαν αὐτῷ παιδία, ἵνα τὰς χεῖρας ἐπιθῇ αὐτοῖς καὶ προσεύξηται· οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖς. ὁ δὲ ᾽Ιησοῦς εἶπεν, ῎Αφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. καὶ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν» (Ματθ. ιθ:13-15 Το περιστατικό περιγράφεται και εις τούς Μάρκ. ι:13-16 και Λουκ. ιη:15-17) δηλαδή «Τότε έφεραν σ’ Αυτόν παιδιά για να τα ευλογήσει θέτοντας επάνω τους τα χέρια και να προσευχηθεί, αλλά οι μαθητές τούς επέπληξαν. Ο Ιησούς όμως είπε: ‘Αφήστε τα παιδιά και μην τα εμποδίζετε να έλθουν προς Εμένα, διότι η βασιλεία τών ουρανών είναι γι’ αυτούς που είναι σαν αυτά’. Και αφού τα ευλόγησε θέτοντας επάνω τους τα χέρια, αναχώρησε από εκεί».
Κατά τούς Ευαγγελιστές, γονείς ή και άλλοι έφεραν νήπια προς τον Χριστό για να τα ευλογήσει, θέτοντας τα χέρια Του εις τα κεφάλια τους. Κατά πάσα πιθανότητα ο λαός είχε αντιληφθεί, ότι όποιον άγγιζε ο Χριστός ελάμβανε πλήθος ευλογιών (Λουκ. δ:40, η:44-47). Ίσως δε είχαν και εσωτερική πληροφορία, ότι τα βρέφη τους είχαν την ανάγκη τών ευλογιών τού Χριστού. Αλλά οι μαθητές εμπόδιζαν τούς γονείς, ίσως με το σκεπτικό ότι ενοχλείτο ο Διδάσκαλος ή ότι τα βρέφη δεν είχαν ανάγκη ευλογιών, όπως δυστυχώς νομίζουν και οι σημερικοί αιρετικοί, και με την πεπλανημένη γνώμη τους στερούν από τα νήπια τών ευλογιών τού Ιησού.
Ο Χριστός όμως απορρίπτει μίαν τέτοια γνώμη και επιτιμά αγανακτησμένος αυτούς που εμποδίζουν τα βρέφη και γίνονται αιτία να στερηθούν τών θείων ευλογιών. Δυστυχώς για τούς αιρετικούς, ο Χριστός αγκαλιάζει και κατευλογεί τα βρέφη (Μαρκ. ι:16) δείχνοντας, ότι ΚΑΙ ΑΥΤΑ πρέπει να καρπώνονται τις ευλογίες Του, τις οποίες ολόκληρος η ανθρωπότης είχε στερηθεί (Ρωμ. γ:23), όπως ΚΑΙ αυτά τα νήπια, εξ αιτίας τής αρχαίας παραβάσεως τών πρωτοπλάστων.
Το υπό εξέτασιν λοιπόν γεγονός δείχνει, ότι και τα άωρα βρέφη, αν και δεν κατανοούν ποίος είναι ο Ευλογών και τί παρέχει, μπορούν να απολαμβάνουν τών δωρεών Του. Εάν δεν επενέβαινε ο Χριστός να επιτιμήσει τούς μαθητάς Του, τα νήπια θα εστερούντο τών θείων ευλογιών. Το ότι ο Χριστός επενέβη και ανέτρεψε την γνώμη τους, μάλιστα ελέγξας αυτούς αυστηρώς, διδάσκει, ότι και τα αθώα και άκακα βρέφη έχουν ανάγκη τής Θείας Χάριτος.
Η φράσις άλλωστε ‘τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν’ (Ματθ. ιθ:14), που επικαλούνται οι αιρετικοί, δεν σημαίνει ότι εις τα νήπια ανήκει η βασιλεία τού Θεού, διότι τότε ο ορθή διατύπωσις θα ήτο ως εξής: ‘αυτών γὰρ ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν’. Ως έχει όμως το χωρίο σημαίνει, ότι η βασιλεία ανήκει εις όσους είναι άδολοι, αγαθοί, άκακοι και απονήρευτοι όπως τα νήπια. Πρέπει δε να έχουν και άλλες προϋποθέσεις όπως βάπτισμα, μετάνοια, Θεία Κοινωνία κ.τ.λ.
Εάν ο υπό εξέτασιν λόγος τού Χριστού σημαίνει, ότι τα νήπια είναι σεσωσμένα χωρίς να έχουν ανάγκη από οτιδήποτε άλλο, τότε και οι υπαγόμενοι εις τούς μακαρισμούς: «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» και «μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ε:3, 10), θα πρέπει, χωρίς κάτι επιπλέον, να πληρούν τις προυποθέσεις προς σωτηρία, δηλαδή χωρίς μετάνοια, βάπτισμα, Θεία Κοινωνία κ.τ.λ. Το δέχονται αυτό οι αιρετικοί; Ασφαλώς όχι! Ώστε τα νήπια, έχουν μεν την καθαρότητα από αμαρτίες που δεν έχουν οι μεγάλοι, πρέπει όμως να έχουν και τα υπόλοιπα που προανεφέραμε, έστω κι αν δεν τα κατανοούν!
Είπε ο Χριστός: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃς ἂν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν» (Λουκ. ιη:17) δηλαδή «Αληθινά σάς λέγω, όποιος δεν δεχθεί την βασιλεία τού Θεού σαν παιδί, δεν θα μπει εις αυτήν». Ερωτούμε τούς αιρετικούς: Τα βρέφη, εις τα οποία αναφέρεται ο Χριστός, κατανοούν τί είναι η βασιλεία τού Θεού; Ένα βρέφος μερικών μηνών, τί κατανοεί και τί αντιλαμβάνεται περί Βασιλείας Θεού; Ασφαλώς τίποτε! Και όμως ο Χριστός λέγει, ότι αυτά δέχονται την Βασιλεία τού Θεού! Πώς την δέχονται; Την δέχονται όπως κάθε βρέφος που δέχεται ο,τιδήποτε τού παρέχουν οι γονείς του, τροφή, παιγνίδια, φάρμακα κ.τ.λ. χωρίς να τα κατανοεί και να μπορεί να τα εξετάσει! Κι αυτό δε το βρέφος γίνεται δεκτό εις την Βασιλεία τού Θεού.
Ερωτούμε λοιπόν τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά και τούς λοιπούς ετεροδόξους: Πώς, αυτό το βρέφος, είναι κατάλληλο για την Βασιλεία τού Θεού (την οποίαν σημειωτέον δεν κατανοεί όμως την απολαμβάνει), ενώ για την χάρη και δωρεά που παρέχεται δια τού βαπτίσματος πρέπει να είναι εις θέσιν να κατανοεί; Ώστε, αγαπητοί αιρετικοί, ένα βρέφος τα τού Παραδείσου είναι δυνατόν να τα απολαμβάνει, έστω κι αν δεν τα κατανοεί, αλλά οι ευλογίες και οι δωρεές τών Μυστηρίων δεν πρέπει να τού παρέχονται, διότι δεν τις κατανοεί! Ω! μέγεθος Προτεσταντικής, Πεντηκοστιανής, Ευαγγελικής, Ιεχωβίτικης και λοιπής αιρετικής ανοησίας!
ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘ. ΚΗ:19-20
Το χωρίο όμως που έχουν ως το δήθεν ‘δυνατό χαρτί’ τους κι επικαλούνται σε κάθε συζήτηση περί Νηπιοβαπτισμού άπαντες οι ετερόδοξοι, είναι η περίφημος ρήσι τού Χριστού εις το τέλος τού Ευαγγελίου τού Ματθαίου «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾽ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη:19-20). Θα προβούμε λοιπόν εις λεπτομερή ανάλυση τού συγκεκριμένου χωρίου για να αποδειχθεί περιτράνως, ότι το συγκεκριμένο χωρίο, όχι μόνον είναι ένδειξις κατά τού Νηπιοβαπτισμού, αλλά αντιθέτως είναι ισχυρόν επιχείρημα ΥΠΕΡ τού Νηπιοβαπτισμού!
Οι ετερόδοξοι δίνουν εις το ρήμα ‘μαθητεύσατε’ την έννοια τού ‘διδάξατε’ ή ‘καταστήσατε μαθητές’ και παρασύρονται έτσι εις την εξής εσφαλμένη εξήγηση: «Διδάξατε τα έθνη με το να βαπτίζετε...με το να διδάσκετε...». Με αυτή δε την εξήγηση η μετοχή ‘βαπτίζοντες’ είναι ασυμβίβαστη και ακατανόητη με το ‘διδάξατε’, η δε άλλη μετοχή ‘διδάσκοντες’ καταλήγει ως ταυτολογία με το ‘διδάξατε’! Το ‘μαθητεύσατε’ δεν σημαίνει μέθοδο ή τρόπο, δηλαδή διδαχή και μαθητεία με σκοπό να καταστούν οι άνθρωποι μέλη τής Εκκλησίας, αλλά σημαίνει αυτόν τούτον τον σκοπό, το να καταστούν δηλαδή μέλη τής Εκκλησίας. Με άλλα λόγια το ‘μαθητεύσατε’ σημαίνει ‘καταστήσατε χριστιανούς’, με μία λέξη ‘εκχριστιανίσατε’.
Το ότι το ‘μαθητεύσατε’ δεν έχει την έννοια τής διδαχής αλλά τής εκχριστιανίσεως, αποδεικνύεται από το ότι εις τις Πράξεις τών Αποστόλων το ουσιαστικό ‘μαθητής’ σημαίνει ‘πιστός’, ‘μέλος τής Εκκλησίας’, ‘χριστιανός’. «Παραγενόμενος δὲ εἰς ᾽Ιερουσαλὴμ ἐπείραζεν κολλᾶσθαι τοῖς μαθηταῖς· καὶ πάντες ἐφοβοῦντο αὐτόν, μὴ πιστεύοντες ὅτι ἐστὶν μαθητής» (Πράξ. θ:26) δηλαδή «Όταν ο Σαύλος πήγε στην Ιερουσαλήμ, προσπαθούσε να συνδεθεί με τούς μαθητές (τούς πιστούς, τούς Χριστιανούς), αλλά όλοι τον φοβούνταν, διότι δεν πίστευαν ότι είναι μαθητής (πιστός, Χριστιανός)», «εὐαγγελισάμενοί τε τὴν πόλιν ἐκείνην καὶ μαθητεύσαντες ἱκανοὺς ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Λύστραν καὶ ᾿Ικόνιον καὶ ᾿Αντιόχειαν» (Πράξ. ιδ:21) δηλαδή «Και αφού κήρυξαν το ευαγγέλιο εις εκείνη την πόλη και έκαναν αρκετούς μαθητές (Χριστιανούς), επέστρεψαν στην Λύστρα και στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια».
Εις δε τις Πράξ. ια:26 αναφέρεται: «Εγένετο δὲ αὐτοῖς καὶ ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν͵ χρηματίσαι τε πρώτον ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς» δηλαδή «Ολόκληρο δε έτος πήγαιναν εις τις εκκλησιαστικές συνάξεις και δίδασκαν πολύ λαό, και πρώτα εις την Αντιόχεια οι μαθητές (οι πιστοί) ονομάστηκαν Χριστιανοί». Για πρώτη φορά εις την Αντιόχεια ‘οι μαθητές’, δηλαδή τα μέλη τής Εκκλησίας, ονομάστηκαν–συνωνύμως–‘Χριστιανοί’.
Αφού αποδείξαμε την ορθή έννοια τού ‘μαθητεύσατε’ μεταφράζουμε το υπό έρευνα χωρίο ως εξής: «Εκχριστιανίσατε τα έθνη με το να βαπτίζετε, με το να διδάσκετε»! Άξιον παρατηρήσεως εις την εντολήν αυτή τού Χριστού, είναι ότι προηγείται το ‘βαπτίζοντες’ και ακολουθεί μετά το ‘διδάσκοντες’. Γιατί άραγε; Έχουν προβληματιστεί καθόλου επ’ αυτού οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι λοιποί ετερόδοξοι που θεωρούν την Αγία Γραφή ένα απλό κι εύκολο εις την κατανόηση βιβλίο; Η παράδοξη αυτή διατύπωση δεν εξηγείται μόνο από το γεγονός, ότι κάποιος γίνεται Χριστιανός κυρίως δια τού μυστηρίου τού βαπτίσματος, αλλά και από το ότι ο Χριστός αποβλέπει, αποσκοπεί εις ΤΑ ΝΗΠΙΑ, τα οποία πρώτα βαπτίζονται και ύστερα διδάσκονται.
Άξιον επίσης παρατηρήσεως είναι ότι οι μετοχές ‘βαπτίζοντες’, ‘διδάσκοντες’ έχουν τεθεί ασυνδέτως. Δεν υπάρχει κάποιος συμπλεκτικός σύνδεσμος ανάμεσα. Δεν λέγει δηλαδή ‘βαπτίζοντες ΚΑΙ διδάσκοντες’ ώστε να υπάρχει μία υποχρεωτική σειρά (πρώτα δηλαδή το βάπτισμα και μετά η διδαχή), αλλά ‘βαπτίζοντες, διδάσκοντες’. Αυτό σημαίνει, ότι είτε το βάπτισμα είτε η διδαχή πρέπει να εφαρμόζονται ανάλογα με την περίπτωση. Το βάπτισμα εις τα νήπια, η διδαχή εις τούς ενήλικες (ακολουθούμενη βεβαίως από το βάπτισμα).
Συμφώνως λοιπόν προς την ανωτέρω λεπτομερή ανάλυση τού λόγου τού Χριστού, το υπό έρευνα χωρίο είναι επιχείρημα ΥΠΕΡ τού Νηπιοβαπτισμού και ΟΧΙ ένδειξη κατά τού Νηπιοβαπτισμού, όπως νομίζουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά και λοιποί ετερόδοξοι, παρερμηνεύοντας το ‘μαθητεύσατε’ και τονίζοντας την προτεραιότητά του ως προς το ‘βαπτίζοντες’. Μετά λοιπόν από όλα τα ανωτέρω, η ορθή απόδοση τού συγκεκριμένου χωρίου είναι η εξής:
«Αφού πορευθείτε, εκχριστιανίσατε (δηλαδή κάντε χριστιανούς) όλα τα έθνη, με το να βαπτίζετε αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, με το να διδάσκετε αυτούς να τηρούν όλα όσα σάς διέταξα (ή σάς είπα). Και ιδού εγώ θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες έως το τέλος τού κόσμου».
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟ
«Πίστει πεποίηκεν τὸ πάσχα καὶ τὴν πρόσχυσιν τοῦ αἵματος, ἵνα μὴ ὁ ὀλοθρεύων τὰ πρωτότοκα θίγῃ αὐτῶν» (Εβρ. ια:28) δηλαδή «Από πίστη (ο Μωυσής) τέλεσε το Πάσχα και την χρίση (τών θυρών) με αίμα, για να μην κτυπήσει ο εξολοθρευτής άγγελος τα πρωτότοκα παιδιά τών Ισραηλιτών». Η πίστη δηλαδή τού Μωυσέως εις το αίμα τού αμνού, έσωσε τα πρωτότοκα, όπως την σήμερον ημέρα η πίστη τών αναδόχων εις το αίμα τού Αμνού τού Θεού σώζει τα δικά μας νήπια! Ερωτούμε τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά: Ρώτησε ο Μωυσής τα πρωτότοκα εάν ήθελαν να σωθούν; Όχι! Όπως δηλαδή δεν τα ρώτησε εάν ήθελαν να σωθούν, αλλά τα έσωσε με την δική του πίστη, έτσι και εμείς σήμερα δεν τα ρωτάμε εάν θέλουμε να σωθούν, αλλά τα σώζουμε με την δική μας πίστη!
«ἐν ᾧ καὶ περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τών αμαρτιών τῆς σαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ, συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ νεκρῶν» (Κολασ. β:11-12) δηλαδή «Δι’ αυτού (τού Χριστού) επίσης περιτμηθήκατε με περιτομή αχειροποίητη δια τής αποβολής τού συνόλου τών αμαρτιών τής διεφθαρμένης ανθρωπίνης φύσεως, με την Χριστιανική περιτομή. Θαφτήκατε μαζί Του κατά το βάπτισμα, κατά το οποίο και αναστηθήκατε μαζί, διότι επιστεύσατε εις την ενέργεια τού Θεού, ο οποίος τον ανέστησε εκ νεκρών». Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι και εμείς οι Χριστιανοί έχουμε περιτομή η οποία, εν αντιθέσει με αυτήν τών Εβραίων, είναι αχειροποίητος, δηλαδή πνευματική, και γίνεται κατά την ώρα τού βαπτίσματος, που αποβάλλεται το σύνολο τών αμαρτιών τής ανθρωπίνης φύσεως. Ερωτούμε λοιπόν τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά: Πότε ακριβώς γινόταν η σαρκική περιτομή; Δεν γινόταν την 8η ημέρα τής γεννήσεως τού βρέφους; (Γεν. ιζ:12) Εφόσον κατά τον Απόστολο η περιτομή τής Παλαιάς Διαθήκης ήταν τύπος τού βαπτίσματος και γινόταν εις νηπιακή ηλικία, γιατί ο αντίτυπος, η νέα πνευματική περιτομή, δηλαδή το βάπτισμα, δεν θα πρέπει να γίνεται εις νηπιακή ηλικία;
«ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ, καὶ Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ» (Λουκ. α:15) δηλαδή «Θα είναι δε μεγάλος μπροστά εις τα μάτια τού Κυρίου, και κρασί και άλλα μεθυστικά ποτά δεν θα πιεί, και θα γεμίσει από Πνεύμα Άγιο ακόμη από την κοιλία τής μητέρας του». Το ανωτέρω χωρίο είναι ισχυρότατο επιχείρημα υπέρ τού Νηπιοβαπτισμού, διότι εις τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ο Θεός έδωσε Άγιον Πνεύμα, ενώ ακόμη ήταν μέσα εις την κοιλία τής μητρός του!!! Τον ερώτησε ο Θεός τον Ιωάννη εάν ήθελε να δεχθεί το Άγιον Πνεύμα; Όχι! Άρα ο Θεός δίδει τις δωρεές Του ανεξαρτήτου κατανοήσεως από τούς αποδέκτες. Το ίδιο δηλαδή που κάνει και η Εκκλησία. Αγιάζει τα νήπια ανεξαρτήτου κατανοήσεως εκ μέρους των!